تاثیر واکنش خاک در جذب آهن بوسیله توت فرنگی

کلروز آهن یکی از مهمترین عوامل محدود کننده تولید محصول توت فرنگی در خاک های آهکی می باشد. علت بروز کلروز آهن در خاک های آهکی، کمی مقدار آهن نمی باشد بلکه حلالیت بسیار پایین ترکیبات حاوی آهن، به دلیل کاهش پ هاش خاک و بررسی اثر آن بر عملکرد محصولات زراعی صورت گرفته است ولی در زمینه محصولات باغبانی اطلاعات زیادی موجود نیست . به همین دلیل پژوهشی به منظور بررسی تاثیر سولفوریک اسید بر جذب آهن بوسیله توت فرنگی در یک خاک آهکی صورت گرفت این پژوهش در گلخانه دانشکده کشاورزی شیراز روی یک خاک آهکی صورت گرفت این پژوهش در گلخانه دانشکده کشاورزی شیراز روی رقم اس - پی - سی و سکویا صورت گرفت . آزمایش به صورت فاکتوریل 4 × 4 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار به اجرا درآمد تیمارها شامل 4 سطح سولفوریک اسید (0، 10، 20 و 30 گرم در کیلوگرم خاک) و آهن (0، 5، 10 و 15 میلی گرم در کیلوگرم خاک) برای رقم اس - پی - سی و (0، 5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم خاک) برای رقم سکویا بود. صفات رویشی و زایشی گیاه و پ هاش و قابلیت هدایت الکتریکی خاک مورد سنجش قرار گرفت . نتایج نشان داد که با افزایش سولفوریک اسید به خاک ، پ هاش خاک و قابلیت هدایت الکتریکی افزایش می یابد. تاثیر سطوح مختلف سولفوریک اسید و آهن و برهمکنش آن بر وزن دومین میوه نسبت به اولین میوه محسوس تر می باشد، به طوریکه با افزایش میزان مصرف سولفوریک اسید تا سطح 20 گرم در کیلوگرم خاک ، وزن دومین میوه افزایش می یابد ولی در سطوح بالاتر سولفوریک اسید مصرفی، وزن دومین میوه کاهش نشان می دهد. بالاترین وزن اولین و دومین میوه و عملکرد در هر بوته مربوط به برهمکنش 30 گرم سولفوریک اسید با 10 میلی گرم آهن در کیلوگرم خاک می باشد. بررسی بر همکنش سولفوریک اسید و آهن در سطح 30 گرم اسید سولفوریک اسید در کیلوگرم خاک نشان می دهد که مصرف 10 میلی گرم آهن در کیلوگرم خاک می تواند کاهش عملکرد ناشی از شوری مربوط به مصرف اسید را جبران نماید ولی مصرف 15 میلی گرم آهن به همراه 30 گرم سولوریک اسید در کیلوگرم خاک سبب کاهش عملکرد می گردد که علت آن بخاطر خاصیت ضد یخ آهن با روی می باشد. تیمار خاک با سولفوریک اسید سبب افزایش سطح برگ رقم اس - پی - سی گردید بیشترین سطح برگ مربوط به تیمار 20 گرم سولفوریک اسید در کیلوگرم خاک می باشد. گر چه واکنش رقم سکویا در ارتباط با افزایش سطح برگ در سطوح مختلف سولفوریک اسید مثبت نبود. مصرف سطوح مختلف سولفوریک اسید سبب افزایش میزان کلروفیل در هر دو رقم اس - پی - سی و سکویا گردید. بطوریکه بالاترین میزان کلروفیل در هر دو رقم مربوط به تیمار 20 گرم سولفوریک اسید در کیلوگرم خاک می باشد ولی سطح برگ و سوختگی ناشی از شوری در سطوح بالاتر سولفوریک مشاهده گردید.