داستان­وارگرایی در یک حوزه­­ی گفتمانی را می­توان عجالتاً به عنوان دیدگاهی صورت­بندی کرد که مدعی است بهترین تلقی از اظهاراتی که در ضمن آن حوزه از گفتمان مطرح می­شوند، این نیست که دارای صدق به مفهوم سرراست آن باشند، بلکه بهتر است بدان­ها به مثابه­ی نوعی «داستان» بنگریم. چنان‌که خواهیم دید، این صورت­بندی اولیه از داستان­وارگرایی، از جهات متعددی [بسیار] کلی، ولی به عنوان یک نقطه­ی افتراق سودمند است....

پارادُکس یابلو از چالش برانگیزترین مباحثی است که اخیراً مورد نقد و بررسی فیلسوفان، ریاضی دانان و حتی دانشمندان علوم کامپیوتر قرار گرفته است. در این پارادکس با معرفی یک سری بی پایان از جملاتی که خود-متناقض نیستند، ولی از وجود این بی نهایت جمله تناقض نتیجه می شود، ظاهراً از دور و تسلسل دوری می گردد. در حقیقت هر جمله از دنباله یابلو بیان می کند که تمامی جملات پس از او همگی نادرستند. می توان دید که و...

در سال ‎۱۹۰۶‎، برتراند راسل در مقاله خود نشان داد که تقریباً تمامی پارادکس های نظریه مجموعه ها دارای یک شکل مشترک می باشند. در سال ‎۱۹۶۹‎، لاوور با استفاده از زبان نظریه رسته ها، به یک وحدت و یکپارچگی عمیق تر دست یافت که نه تنها پارادکس های نظریه مجموعه ها، بلکه پدیده ناتمامیت را نیز شامل می شد. در واقع لاوور طرحی مشترک ارایه داد که موضوعات بسیار همچون قضیه کانتور در مورد مجموعه های توانی، پاراد...