پزشکی در ایران باستان به دو شاخه ی مینو پزشکی (روان پزشکی ) و گیتی پزشکی (تن پزشکی) تقسیم می شد که شش زیر شاخه را در بر می گرفت. ریاست کل پزشکان ایران را برترین شخص روحانی به عهده داشت و تمامی پزشکان، به رعایت قوانین و وظایف حرفه ای موظف بودند. مبحث شناخت بیماری ها، دارو و درمان، و پیشگیری و بهداشت نیز از موضوعات مورد توجه پزشکان ایران باستان بوده که در کتب زرتشتی اطلاعاتی بر جا مانده است.در پژ...

: a.hamosusیکی از گیاهان خانواده نخود legominasae است که بعد از جمع آوری و شناسایی علمی خشک و پودر شده و عصاره تام متانولی آن به روش خیساندن تهیه گردید. فراکسیون¬های آن با روش استخراج حلال-حلال از عصاره تام جدا شده و اثر آنتی باکتریال عصاره و فراکسیون¬ها با آن علیه باکتری های گرم مثبت استافیلوکوکوس اورنوس. استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و انتروکوکوس فکالیس و باکتری های گرم منفی سالمونلا انتریتیدیس، ا...

تاریخ پزشکی در ایران به دوران پیش از اسلام می رسد، اولین مرکز آموزش پزشکی با نام «جندی شاپور»، که نقش بسیار مهمی در شکل گیری و تکوین این علم داشته، در زمان حکومت ساسانیان ساخته شد. این دانشگاه پس از حمله اعراب مسلمان به ایران همچنان از رونق علمی برخوردار بود،اما بعد از دو قرن آشوب و هرج و مرج و با روی کارآمدن حکومت عباسیان، با انتقال اولین پرشک این مرکز به بغداد در عمل دستاوردهای این دانشگاه به...

سرزمین ایران در اعصار مختلف تاریخ همواره از کانون های مهم علوم گوناگون به خصوص داروسازی و کشت و پرورش گیاهان دارویی بوده است. دانش پزشکی در ایران باستان پیش از دوره اوستایی وجود داشته است و با ظهور زرتشت که خود از پزشکان برجسته بوده است، گسترش این دانش و همچنین علوم مختلف، دامنه وسیع تری یافت که دامنه وسعت آن، تمدن های دیگر را نیز تحت تأثیر قرار داده است، اما تأثیرپذیری اقوام و ملل دیگر از دانش...

چکیده: شاید بتوان گفت اولین مسئله زندگی بشر، بیماری ودرد ورنج حاصل از آن بوده است .سعی در دور ساختن بیماری ومرگ وبدست آوردن سلامتی از نخستین تکاپوهای اولیه بشر بوده که برای به دست آوردن آن تلاش فراوان نموده است . ایرانیان باستان چون دیگر اقوام وملل با تاثیرگیری از باورهای دینی و آموزه های مذهبی و با تاثیر پذیری از دانش دیگر اقوام به تلاش برای غلبه بر بیماریها پرداخته و با گذر ایام در این دانش...

چکیده ندارد.

بخش اعظم اسپانیا (اندلس) حدود هشتصد سال جزو دارالاسلام بود، و رونق و شکوفایی فرهنگ و تمدن اسلامی در این سرزمین آن را به یکی از درخشان ترین مراکز و کانون های علمی جهان بدل کرده بود که بر سراسر اروپا پرتو می افکند. اندلس بر خلاف برخی دیگر از مناطق اسلامی همچون مغرب اقصی، گرایشی به انزوا گزیدن از سرزمین های مرکزی جهان اسلامی نداشت؛ حاکمان آن جا پس از استحکام بخشیدن به حکومت خود، در جهت پیوند با سن...