پیشگیری از ارتکاب جرم همواره یکی از مهم ترین دغدغه های نظام های حقوقی بوده و در جهت نیل به این هدف، نظریات متفاوتی مطرح گردیده است. یکی از تقسیم بندی های پیشگیری اجتماعی به دو گونه جامعه مدار و رشدمدار است که در جهت اصلاح ساختار شخصیتی افراد و همین طور اصلاح ساختارهای اجتماعی تلاش می نماید. اصل 156 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران امر پیشگیری از جرم را در زمره یکی از وظایف قوه قضاییه قرار داده ا...

چکیده پیشگیری یکی از مهمترین ارکان مقابله با جرایم اقتصادی است که با توجه به ظهور این جرم در سده اخیر، متاسفانه تاکنون موقعیت واقعی و تعیین کننده خود را در سیاست تقنینی و اجتماعی جوامع(به خصوص ایران) نیافته است. پیشگیری امری است که قبل از ارتکاب جرم ، یعنی در مرحله خاصی به ظهور رسیده و قابل پیگیری می باشد. توجه و درک نقش پیشگیری از جرم با توجه به اثرات آن ، باید در اهمیت موضوع نمایان گردد. در...

رویکرد های جدید در عرصه نگرش های جرم شناسی و پیشگیری از جرم بیانگر این مهم است که واکنش های سخت نمی تواند اصلاح کننده بوده و به طبع مسیر پیشگیری را باید در گستره جزمی نگری ها واکاوی نمود. با این تلقی اینکه رویکرد جامعه رشد مدارانه در راستای تبیین زیر ساخت های جامعه مدارانه، چه رویکردی را در نظر می گیرد یا ابزارها و مکانیزم های مؤثر در تحقق این مهم با توجه به مؤلفه های سرمایه اجتماعی در ابعاد؛ ح...

یکی از مسائل اساسی در رابطه با پیشگیری از جرم، بررسی جایگاه حقوق فردی در انواع روشهای پیشگیری است به طوریکه در میان سه نوع پیشگیری جامعه مدار، رشدمدار و وضعی حقوق فردی موقعیت مشابهی ندارد.در این تحقیق به بررسی جایگاه حقوق فردی در میان این سه نوع پیشگیری پرداخته ایم که نشان داده شده پیشگیری جامعه مدار و رشدمدار تا حد زیادی در راستای حفظ حقوق فردی حرکت می کنند اما پیشگیری وضعی اساساً محدودکننده حق...

چکیده پیشگیری پلیس با تأکید بر مشارکت مردم که نوعی پیشگیری اجتماعی است با تمرکز پلیس بر روی علل و عوامل اجتماعی موثر در وقوع جرم و شناخت آنها جهت درک صحیح از وضعیت محیط اجتماعی با تکیه بر تعامل گسترده با آحاد مردم جهت مبارزه ریشه ای با جرم و ناهنجاری حاصل می شود امروزه نیروی پلیس در کشورهای پیشرفته، دوره اقتدار گرای خود را پشت سر گذاشته و وارد دوره جامعه گرایی شده است دراین دوره پلیس در جهت ب...

پیشگیری اجتماعی از جرم، مبتنی بر جامعه­پذیری و پیوند فرد با جامعه و ادغام در شبکه روابط اجتماعی است. این جامعه­پذیری در بستر نظام فرهنگی و ارزشی و در نتیجه یگانگی فرد با عناصر فرهنگی صورت می­گیرد و هویت فرد که در نتیجه شناسایی فرد از خویشتن و واقعیت­های پیرامون آن شکل می گیرد، به عنوان عامل پیوند فرد و جامعه، مولفه مهم جامعه­پذیری است. احساس‏ هویت در هر جامعه­ای نیز وابسته به فرایند سازگاری با ...