مقدمه: شناخت تجربه زیسته مردان از پدر شدن می تواند به فراهم نمودن اطلاعات و مداخلات آموزشی با هدف تسهیل انتقال آنان به دوران والدی کمک کند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تبیین تجربه زیسته مردان از پدر شدن در مردان ایرانی طراحی گردید. روش: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد پدیدارشناسی و مشارکت کنندگان شامل 17 نفر از مردان ساکن شهر قم بودند که برای اولین بار پدرشدن را تجربه می کردند. جهت گردآ...

پدیدارشناسی دین رویکردی خاص در مطالعات ادیان در عصر جدید است که از بارزترین مشخصه های آن، گرایش به توصیف در مقابل تحلیل و پرهیز از تحویل و فروکاهش و تعلیق باورهای شخصی و درک همدلانه و پرهیز از ارزش داوری است. از سوی دیگر انحصارگرایی، به معنای انحصار حقانیت و نجاتبخشی در یک دین، در کلام و الاهیات یافت می شود که دفاع و ارزش داوری وظیفه اصلی آن است. یک پرسش مهم در اینجا این است که آیا اساساً یک پدی...

پدیدارشناسی دین رویکردی خاص در مطالعات ادیان در عصر جدید است که از بارزترین مشخصه های آن، گرایش به توصیف در مقابل تحلیل و پرهیز از تحویل و فروکاهش و تعلیق باورهای شخصی و درک همدلانه و پرهیز از ارزش داوری است. از سوی دیگر انحصارگرایی، به معنای انحصار حقانیت و نجاتبخشی در یک دین، در کلام و الاهیات یافت می شود که دفاع و ارزش داوری وظیفه اصلی آن است. یک پرسش مهم در اینجا این است که آیا اساساً یک پدی...

مسأله ? هست? و معنا? آن همواره محور مباحث فلسفه بوده است. مارتین هایدگر از ف?سفه ? بنام قرن بیستم ( 1889-?197) نخستین بار در کتاب "هست? و زمان" (1927) به بررس? این موضوع م? پردازد. آنچه را هایدگر پدیدارشناس? انتولوژیک م? نامد در تحلیل ها? او از دازاین مبحث هست? را بیش از پیش تفهیم م? بخشد. با توجه به نظریه هایدگر در "هست? و زمان"، دازاین-بشر- موظف است زمینه ?زم برا? پرسش ها? پیرامون هست? را فرا...

چکیده: میبدی تفسیر خود را در سه مرحله یا به‌گفتۀ خود در سه «نوبت» پرداخته است. نوبت اول ترجمه­ای است از آیات قرآن به فارسی روشن؛ نوبت دوم، به تفسیر آیات به ­مذاق متشرعان اختصاص یافته و در نوبت سوم به نقل گفته­های عارفان و حسب­ حال­های آن­ها پرداخته است. اندیشه­ای که منجر به این شیوۀ بی­سابقه­ در تفسیر گشته است، شباهات­ فراوانی به آرا و نظریات پدیدارشناسی دارد. میبدی با مطالعۀ پدیده­های خاص (مثل...

سده‌ها آثار هنری در درون حوزه‌هایی متعین و مشخص همچون نقاشی و مجسمه تقسیم‌بندی می‌شدند، و هر یک از این حوزه‌ها به عنوان رسانه‌ای خاص قلمرو خود را معین می‌کردند. اما، از دهه 1960م به بعد با کم‌رنگ شدن مرز هنر و ناهنر، و همچنین با قوّت گرفتن احتمال در نظر گرفته شدن ابژۀ هنری همچون ابژه‌ای روزمره، قلمرو رسانه‌ها دچار دگرگونی شد. در این دوران، خاستگاه «ابژه هنری/ روزمره» نه در خود ابژه بلکه در تج...

گفتگوی دریفوس، به عنوان یکی از بزرگترین پدیدارشناسان آمریکایی و سرل، به عنوان یکی از بزرگترین فیلسوفان تحلیلی، تاریخی چهل ساله دارد. از نظر سرل پدیدارشناسی نابینا، سطحی و دچار خطاهای سیستماتیک است. همچنین از نظر وی مفهوم قصدیت غیربازنمودی به عنوان مرکز پدیدارشناسی دریفوس ناسازگار است. اما به باور ما دریفوس در معنایی که خود از قصدیت مدنظر دارد مفهومی سازگار از قصدیت غیربازنمودی ارائه می‌کند و هم...

مرلوپونتی، فیلسوف اگزیستانسیالیست و پدیدارشناس فرانسوی در صدد بود تا روش جدیدی در توصیف تجربه انسان در جهان ارائه کند و برای رسیدن به این مقصود، روش پدیدارشناسی را برمی گزید تا از بن بست ها و معضلات عقل گرایان و تجربه گرایان رهایی یابد. از این رو، مرلوپونتی به جای تکیه بر ایده ها، ادراک حسی را پدیدارشناسی می کند و جنبه های آن مانند بدن، آگاهی، هنرها و گفتارها و، به طور کلیّ، مباحث عملی در مورد ا...

موریس مرلوپونتی، اگزیستانسیالیست و پدیدارشناس فرانسوی، می‌کوشد شکافی را که در فلسفه دکارت درباره رابطه نفس و بدن پدید آمده بود، حل کند؛ از‌این‌رو روش جدیدی در توصیف تجربه انسان در جهان ارائه کرد و به جای تکیه بر ایده‌ها، ادراک حسی را پدیدارشناسی کرد. وی در کتاب پدیدارشناسی که در آن از تأملات دکارت بسیار تأثیر پذیرفته است، تمام تلاش خود را برای حل معضلات عقل‌گرایان و تجربه‌گرایان در این زمینه به...