خردمایه مقاله حاضر گویای آن است که مطالعات علوم انسانی با نگاهی پارادایمیک، تا پیش از طرح و بسط میا ن رشته گرایی، عمدتاً، براساس یکی از پارادایم های اثبات گرایی، تفسیری، نظریه انتقادی، فمینیسم، پست مدرنیسم و نظریه آشوب، به عنوان پارادایم غالب، بوده است که این مسئله به نوعی یک سونگری و یک جانبه گرایی منجر شده است. در این مقاله، هدف آن است تا با کنکاشی نوپردازانه و بهره گیری از چارچوبی ابتکاری و م...

خردمایه مقاله حاضر گویای آن است که مطالعات علوم انسانی با نگاهی پارادایمیک، تا پیش از طرح و بسط میا ن رشته گرایی، عمدتاً، براساس یکی از پارادایم های اثبات گرایی، تفسیری، نظریه انتقادی، فمینیسم، پست مدرنیسم و نظریه آشوب، به عنوان پارادایم غالب، بوده است که این مسئله به نوعی یک سونگری و یک جانبه گرایی منجر شده است. در این مقاله، هدف آن است تا با کنکاشی نوپردازانه و بهره گیری از چارچوبی ابتکاری و م...