نتایج جستجو برای: وند زمان گذشته

تعداد نتایج: 119190  

ایران کلباسی

نگارنده در مقاله‌ای با عنوان " شناسه سوم شخص مفرد در مصادر فارسی " (  کلبا سی، 1375 ) نظر خود را در مورد وند زمان گذشته چنین بیان کرده که شناسه سوم شخص مفرد احتمالا باعث پیدایش وند زمان گذشته در مصادر و افعال ایرانی  شده است. در مقاله اخیر گونه‌های شناسه سوم شخص مفرد در زمان حال و نیز گونه‌های وند زمان گذشته مورد بحث قرار می‌گیرند.

Journal: : 2022

این مقاله بنا دارد تا رمان دورهمی از اَن اِنرایت را با نظریه پَساحافظه بررسی و تحلیل کند. تحقیق چنین استدلال می کند که به نوعی یک متن پَساحافظه‌ای است در آن، راوی نه تنها دنبال ثبت حفظِ زمان گذشته بلکه همچنین پِی برملا کردنِ حقیقت یا غیرحقیقت رازگشایی کنارآمدن آشتی‌کردن خود نهایت پذیرشِ مقوله مرگ حکمِ واقعیتی مطلق است. برای متن، مفهوم مارین هرش بهره جسته مکانیسم‌ها استراتژی‌هایی نسل‌های متوالی خانواده ک...

Journal: : 2022

با رشد سریع فناوری اطلاعات، تولیدکنندگان که در گذشته فقط به‌صورت سنتی و از طریق خرده‌فروشان محصولات خود را عرضه می‌کردند، می‌توانند مستقیم آنلاین نیز کنند. این پژوهش، یک زنجیره تأمین دو­کاناله شامل تولیدکننده خرده‌فروش نظر گرفته است آن می‌تواند دو کانال به فروش برساند. فرض می‌­شود محصول روش حمل درنتیجه زمان تحویل متفاوت ‌می‌کند قاعدتاً روی تقاضای یکدیگر تأثیر می‌گذارد. موردنظر ابتدا حالت غیرمتمر...

ذامن کشان, مریم, معین الدینی, فاطمه,

هدف از نگارش این مقاله، بررسی و توصیف دستگاه فعل در گویش اشُمی است. این گویش در شمال استان هرمزگان، در شهرستان حاجی‌آباد و توابع آن یعنی فارغان، طارم، هاشم‌آباد، جائین و روستاهای اطراف آن تکلم می‌شود و جزء شاخه­ی جنوب غربی زبان‌های ایران است. در مطالعات گویش‌شناسی، فعل از اهمیّت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا از ستون‌های اصلی هر زبان و گویش به شمار می­رود و در برابر دگرگونی‌های زبانی، همواره بیشترین ...

پایان نامه :وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بیرجند 1389

این پایان نامه به مسئله ی تصریف فعل و توصیف مشخصه های تصریفی آن در گویش مازندرانی(گونه ی بابلی) پرداخته و در این راستا مقاله ی فریبا قطره (1386) را با عنوان « مشخصه های تصریفی در زبان فارسی امروز » مبنای نظری کار خود قرار داده است. پس از طرح مسئله ی تحقیق در فصل اول و بیان پیشینه ای نسبتاً مفصل از پژوهش هایی که تا کنون در زمینه ی فعل و تصریف آن در گویش مازندرانی صورت گرفته و همچنین شرح داده های ...

ژورنال: :پژوهش های زبان شناسی تطبیقی( علمی - پژوهشی) 2012
یادگار کریمی معصومه هاشمی

در این مقاله به توصیف و بررسی ساخت کنایی در گویش دشتی می­پردازیم. بدین منظور، به مطالعه رفتار فاعل بندهای لازم و متعدی و مفعول در زمان حال و گذشته در این گویش پرداخته می­شود. یکسانی/تقابل رفتاری این گروههای اسمی در انگیزش مطابقه بر روی فعل نشان می­دهد که این گویش از الگوی کنایی گسسته بهره می­برد؛ به عبارتی بندهای زمان حال از الگوی فاعلی-مفعولی و بندهای زمان گذشته از الگوی کنایی تبعیت می­کنند. د...

ژورنال: پژوهش های زبانی 2012

واژة اشتقاقی انگیخته، واژه‌ایست که از مجموع معنای پایه و وند اشتقاقی در آن، می‌توان به معنای کل واژه دست یافت؛ در این پژوهش، به بررسی این فرضیه می‌پردازیم که با گذشت زمان، انگیختگی واژه‌ها کاهش می‌یابد و برای بررسی این فرضیه، به مقایسه واژه‌های اشتقاقی چهار متن سفرنامه مربوط به دویست سال پیش و چهار متن مربوط به زمان حال پرداختیم. تا دریابیم از دویست سال گذشته تاکنون، واژه‌های اشتقاقی زبان فارسی...

ژورنال: :پژوهشهای زبانی 2012
شهلا شریفی لیلا عرفانیان قونسولی

واژة اشتقاقی انگیخته، واژه ایست که از مجموع معنای پایه و وند اشتقاقی در آن، می توان به معنای کل واژه دست یافت؛ در این پژوهش، به بررسی این فرضیه می پردازیم که با گذشت زمان، انگیختگی واژه ها کاهش می یابد و برای بررسی این فرضیه، به مقایسه واژه های اشتقاقی چهار متن سفرنامه مربوط به دویست سال پیش و چهار متن مربوط به زمان حال پرداختیم. تا دریابیم از دویست سال گذشته تاکنون، واژه های اشتقاقی زبان فارسی...

ژورنال: :ادب پژوهی 2012
سید حنان میرهاشمی جورشری

در اغلب گونه های گیلکی، فعل های «گذشته ساده» پیشوندی تصریفی (/-bv/) دارند که اکثر منابع نحوی گیلکی یا آن را وند وجه دانسته و یا کلاً از پرداختن به نقش آن سر باز زده اند. با برافتادن این پیشوند از گذشتۀ ساده، غالباً فعل به گذشتة استمراری تبدیل می شود. در این تحقیق نشان داده خواهد شد که وند مزبور، وند وجه، زینت یا زائد نیست و نمودنما محسوب می شود. این وند در گیلکی، با توجه به ملاحظات تاریخی و تحولا...

Journal: :مجلة الجمعیة العلمیة الایرانیة للغة العربیة و آدابها 2015
حسن سرباز عبد الله رسول نژاد سودابه خسروی زاده

عنصر زمان یکی از عناصر اساسی در هر متن داستانی است که حوادث در طول آن پیشرفت می کنند و به وسیلة آن مراحل مختلف داستان شناخته می شود. در رمان، اغلب حوادث از لحاظ زمانی یک سیر افقی را در پیش می گیرند و به صورت پی درپی می آیند، اما گاهی هم در عنصر زمان نوعی اختلال به وجود می آید که ژرار ژنت منتقد ساختارگرای فرانسوی آن را زمان پریشی (المفارقة الزمنیة) نامیده است که به دو شکل گذشته نگری (الاسترجاع) ...

نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال

با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید