پس از انحطاط شعر در اواخر دوره ی سبک هندی و پیچیده گویی های سنگین شاعران این دوره ، گروهی از دوست داران شعر و ادب شیرین پارسی به فکر باز آفریدن شکوه و عظمت از دست رفته ی شعر افتادند . تنها راهی که به نظر ایشان رسید جستجو و تتبّع در آثار شاعران بزرگ دوره های گذشته و سرودن اشعاری به سبک و شیوه ی آنان بود . دوره ی این شاعران در آینده به دوره ی بازگشت ادبی مشهور شد . در این پژوهش میزان موفّقیت شاعران...

یکی از جریان های مهم و پربسامد نوع غنایی شعر فارسی، شعر عاشورایی است که در دیوان شاعران شیعی از آغاز بروز حادثه حماسی عاشورا و شهادت حضرت اباعبداله الحسین (ع) و یارانش تاکنون به منصه ی ظهور رسیده است. با توجه به مقتضیات زمانی و حوادث سیاسی و اجتماعی هر عصر، شعر عاشورایی هم از نظر فرم و قالب و هم از نظر موضوع و محتوا، تطور و دگرگونی هایی داشته است . دوره ی بازگشت ادبی و عصر انقلاب اسلامی، دو...

چکیده: در پایان نام? حاضر با عنوان«بررسی ویژگی های سبکی غزلیّات وصال شیرازی» اشعار وی در سه سطح(زبانی، فکری، ادبی) بررسی سبکی شده است. در سطح زبانی، بخش آوایی اکثراً از اوزان متوسط و خفیف استفاده شده است و از اوزان سنگین و مهجور خبری نیست. اوزان غزل های او همان اوزان غزل های سعدی و حافظ است. در بخش واژگانی، در سطح مفردات و ترکیبات هیچ گونه ابتکار و نو آوری دیده نمی شود و نزدیک به سیزده درصد وا...

قصیده نخستین نوع شعری است که به تقلید از ادبیات عربی وارد ادبیات فارسی شده است. شاعران قصیده سرای پارسی زبان، قصیده را به تقلید از شاعران عرب مانند ابونواس، ابوتمام و متنبی می سرودند. قالب قصیده به مرور زمان و با تغییرات بسیار، مراحل کمال را پیمود. قصاید فارسی در ابتدا مبتنی بر وحدت موضوع بودند، اما به تدریج و با از رونق افتادن قصیده در دوره های صفوی و تیموری و رواج غزل، این وحدت موضوع در قصیده...

از حوز های ادبی که در حیطه ی زیبایی شناسی قابل بررسی است، اشعار حسینی است، اشعاری که به بیان مناقب و رثای امام حسین(ع) خصوصا مسئله ی قیام و شهادت ایشان در روز عاشورا می پردازد؛ این نوع شعر در ادبیات زبان ها و اقوام مختلف نمود داشته است، زبان عربی به عنوان بن مایه ی این نوع شعر شناخته شده و شاعران آن از دیرباز و بعد از قیام امام حسین(ع) فعالیت خود را شروع کرده اند، اشعاری که حامل معانی و اندیشه ...

میرزا شفیع شیرازی، معروف به میرزا کوچک و متخلّص به «وصال» یکی از بزرگ‌ترین شعرای عهد فتحعلی‌شاه و پسرش محمد شاه محسوب می‌شود. وصال در انواع شعر استاد بود و درعین تقلید از پیشینیان، صفات اصلی بهترین نمونه‌های شعر کلاسیک را حفظ کرده است.او بیشتر شاعری مدّاح و قصیده سراست ک دیوانش انباشته از مدح بزرگان است.او اندیشه های نو و مضامین بکر را در قالب قصیده و به شکل مدح ائمّه و بزرگان زمان خود بیان کرده ا...