هدایت بازیگر در یک مسیر متغیر و ناهموار در حالی که در ابتدا بازیگر مورد نظر راجع به مسیر و روند حرکت، اطّلاعات زیادی ندارد از اصلی ترین وظایف کارگردانان است. امادر این میان برای تقویت و پالایش بازیگران می بایستی شناخت خوبی از بازیگران داشت تا علاوه بر گزینش مناسب، امر هدایت نیز به درستی انجام شود. از جمله مهمترین راه کار های در شناخت بازیگر، شناخت شخصیتی وی و استفاده از توانایی های به القوه ای...

چکیده: کارگردان و بازیگر هر کدام دارای جایگاهی ویژه در تئاتر هستند و وظایفی مشخص دارند. اگر چه تا پیش از سده ی نوزدهم میلادی، نمایش نامه نویس و یا بازیگر اصلی نمایش، وظایفی شبیه به آن چه بر عهـده ی کارگردان امروزی است، داشته و امور مربوط به نمایـش را سر و سـامـان می داده است، اما در سال های پایانی سده ی نوزدهم این کارگردان است که جایگاه خود را به عنوان کسی که می تواند بر همه چیز اشراف داشته ...

تا اندکی پیش از به وجود آمدن جریان تئاتر تجربی، بازیگران براساس سنت های فرهنگی و القایی به بازی بر روی صحنه های تئاتر می پرداختند. اما از سویی گرایش مکاتب هنری نوین به بازنماییِ زندگیِ ملموس و زمینی ی انسان و به سایه رانده شدن کاراکترهای اسطوره ای و فرا انسانی، و از سوی دیگر ظهور روانشناسیِ جدید و توجه به انگیزه های روانی انسان، منجر به شکل گیری ی گرایشی شد که در پی آن کارگردانان، بازیگران خود را ...

بسیاری از صاحب نظران در حوزه تئاتر، بازیگر را اساسی ترین رکن نمایش و همچنین هدایت بازیگر به منظور کشف قالب کاراکتر و فرورفتن در آن را، کلیدی ترین وظیفه کارگردان می دانند. می توان به سیستم استانیسلاوسکی به عنوان یک نظریه پرداز هدایت بازیگر اشاره کرد. این سیستم ارتباط محسوسی با نظریه هوش های چندگانه دارد. نظریه ای که گاردنر در سال 1983 ارائه کرد و اعلام نمود که افراد، یک هوش کلی ندارند، بلکه چندی...

چکیده: بر اهل فن پوشیده نیست که عواطف و احساسات ، یکی از ابزار حائز اهمیت در هنر بازیگری است. در کتابهای مختلف و از قرن ها پیش ، پس از شناخت کامل بشر از هنر اجرا و اجراگری ،تعاریف و نظریه های متفاوتی ارائه شد تا بازیگر را در امر بازآفرینی شخصیت های نمایشی یاری دهد. آنچه که در همه ی این اشارات و دستورالعمل ها بارز و مشترک است ، توجه به کنترل ، هدایت و بکارگیری عواطف بازیگر در جهت ایجاد ارتباط ب...

بازیگر در مواجهه با نقش دو راه پیش رو دارد 1ـ تحلیل نقادانه 2ـ ژست روانی تحلیل نقادانه کاری سخت و طولانی است چون ذهن منطقی ما به ضرر تخیل مان کار می کند . ذهن منطقی آن قدر سرد و پیچیده است که مشکلات ما را در اجرا بیشتر می کند.اگر با ذهن منطقی کار کنیم بازی بی روحی ارایه می دهیم و عملاً نمی توانیم اثر هنری خلق کنیم. هدف هدایت بازیگر بر پایه ژست روانی ضمن کشف نقش، آماده شدن برای بازی در نقش است....

بسیاری از نظریه پردازان معتبر تئاتر جهان بر این عقیده اندکه تئاتر بیش از هر چیز عبارت از بازی بازیگر است. این ادعا متکی بر استدلال قابل قبولی است ‘ مبنی بر اینک نمایش را می توان بدون دکور‘ بدون تنظیم نور‘ بدون لباسی طراحی شده و بدون گریم و بی نیاز از موسیقی اجرا کرد. اما نمی توان تئاتری را تصور نمود که در آن بازیگر نقش نداشته باشد. اگر این واقعیت را بپذیریم که جوهر نمایش همانا در بازی است ‘ بای...

گفتمان نظامی از دلالت های مرتبط به هم است که در چارچوب آن رویه­های اجتماعی شکل می­گیرد و تعامل «خود» و «دیگری» برساخته و واقعیت معنادار می­شود. ساختارهای معنایی به تکوین هویت­ها و ترجیحات می­پردازند. هویت یابی و جایابی­شدن هویت­ها در هر نقطه، در هر نوع منظومه گفتمانی قرین شکل­گیری مرزهای سیاسی است. مرزهای سیاسی موجب می­شود که استقرار هویت­ها در فضای سیاسی در برابر غیریت­های رادیکال، معنا و مفهو...

بسیاری از نظریه پردازان، تئاتر قرن بیستم را تئاتر کارگردانان می دانند. در این قرن است که جایگاه و پایگاه نظریه های اجرایی از اهمیت ویژه ای برخوردار می گردد و جایگاه عناصر اصلی خلاقیت های تئاتری (متن، بازیگر، کارگردان، دکور، طراح صحنه و لباس و ...) از زوایای مختلف مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. یکی از پرجاذبه ترین این بحث ها، به جایگاه و نقش بازیگر توجه داردزیرا در اجرای تئاتر بازیگر تنها عنصر و...

استانیسلاوسکی برای رسیدن به حداکثر باور پذیری متد کنش جسمانی را معرفی می کند. متدی که به علت مرگ او توسط گروتوفسکی کامل گردید. این متد از آن رو دارای اهمیت است که برخلاف روش های پیش از خود سعی دارد بازیگر را به مرحله ای برساند که بتواند از لحاظ روانی با نقش درگیر شود و هر آن چه مربوط به نقش است را باور کند. این روش با توسل به مراحلی قابل تکرار، عواطف درونی بازیگر را در راستای ایفای نقش هدایت می...