مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه تاثیر روشهای رایج گفتاردرمانی و پکس بر رشد مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده بی کلام 8-4 ساله پرداخت.روش شناسی: در این مطالعه 10 کودک درخودمانده بدون کلام شامل گروههای کنترل و آزمایش با روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و از لحاظ شاخصهای رشدی گوش کردن، زبان دریافتی،زبان بیانی،گفتار،شناخت و ارتباط اجتماعی با یکدیگر همتاسازی شده بودن...

چکیده ندارد.

هدف: بیماری درخودماندگی از وخیم ترین اختلالات عصب تحولی دوران کودکی است که با مشکلات رفتاری فراوانی همراه است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیرگذاری نظام ارتباطی مبادله تصویری (pecs) بر مشکلات رفتاری این گروه از بیماران صورت گرفته است. روش بررسی: این مطالعه شبه آزمایشی و از نوع تک آزمودنی با طرح b-a است. بدین منظور، 4 پسر درخودمانده ۳ تا ۷ ساله، با روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعین مرکز سام...

مقدمه: بیماران استاندارد، افرادی هستند که برای ایفای نقش بیمار آماده می شوند به صورتیکه واقعی به نظر برسند و دارای عملکردی ثابت باشند.   روش بررسی: مرور نظام مند فعلی با رویکرد beme به منظور انتخاب روش ها و رویکردهای آموزش بر پایه بهترین شواهد، برای اولین بار در ایران صورت گرفت. بانک های اطلاعاتی مورد جستجو در این مطالعه medline ، cinahl ، web of science ، eric ، cochrane ، jama ، ebsco و scopu...