این مقاله، پس از تعریف اصل و بیان ضرورت آن در مباحث تعلیم و تربیت، به ویژگى هاى حاکم بر اصول تربیتى مى پردازد، و سپس اصولى از قبیل: خدامحورى، تعبدمدارى، متربى محورى، زندگى محورى، فردمحورى، عمل گرایى، اخلاق مدارى، سعى محورى، اعتدال گرایى، محبت محورى، نظارت مدارى، خوف و رجا، مرگ اندیشى، آخرت اندیشى و آرمان گرایى را مورد بررسى قرار مى دهد و در پایان به دست آوردهاى تربیتى این اصول مى پردازد.

 نویسنده نخست از ژرفاى قرآن سخن گفته و ضرورت استمرار پژوهش در آن را مطرح مى‌کند آن گاه لزوم به کارگیرى روشهاى کارآمد و دقیق را بیان کرده آفتهاى تحقیقات دینى را محدودنگرى. نسخه نگارى و یکسویه اندیشى مى‌داند، سپس پژوهش جمعى را نشانه رشد فرهنگى و اجتماعى تلقى کرده نمونه‌هایى از آن را بر مى‌شمارد و در پایان به دو پیش نیاز کار جمعى 1 - آمادگى محیط سیاسى و اجتماعى و 2 - رشد فرهنگى و احساس تفاهم علمى،...

در این مقاله نحوه روابط میان ادیان و چگونگى و محورهاى عمده گفت‌وگو میان آنها از نگاه قرآن مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. نویسنده، نخست، از استناد به علم، تلاش براى درک نقطه‌هاى اشتراک، حق‌گرایى، خشونت گریزى و آزاد اندیشى به عنوان پیش شرطهاى گفت‌وگو یاد کرده و در این راستا فهرستى از مشترکات چهار آیین یهود، مسیحیت، مجوس، صابئین به عنوان ادیان یاد شده در قرآن ارائه مى‌کند. در ادامه از سه نوع راب...

مصادیق متناقض‏اندیشى، تناقض‏گویى و یا پارادوکس را بیش‏تر از این‏که در شعر نظامى بیابیم، در شخصیّت، اندیشه و مواضع متفاوت او در برخورد با موضوعات و مفاهیم مختلف مى‏بینیم. این درست است که شعر هر شاعرى برآیند اندیشه و شخصیّت اوست، امّا عنصر داستان‏پردازى و تخیّل که اساس کار نظامى است، بسیارى از جنبه‏هاى فکرى، شخصیّتى و اعتقادى او را در محاق قرار داده است. کار این شاعر گران‏قدر، چونان تابلوى نقّاشى است ...

مرگ یکی از ناگشوده­ترین رازهایی است که انسان با آن روبه روست؛ بنابراین همواره جزء دغدغه­های دانشمندان بزرگ و آموزه­های اصلی ادیان الهی بوده است. آگوستین از بزرگانی است که دربارۀ مرگ و چیستی آن اندیشیده و سخن گفته است. در تعریف آگوستین از مرگ با یک تعریف معین روبه رو نیستیم. وی فیلسوفی افلاطونی است؛ بنابراین مرگ را جدایی نفس از بدن می­داند؛ ولی در جایگاه یک متکلم، مرگ را نتیجۀ گناه و دوری از خدا...

هر چند برای مرگ در لغت معانی مختلفی ذکر کرده اند، به نظر می رسد مناسب ترین معنا برای آن، رفتن قوه از هر چیز زنده است. در اصطلاح فقها نیز مرگ به معنی جدا شدن روح از بدن به طور دائم است. برای این معنا در آیات و روایات شواهد و قرائنی نیز وجود دارد. برای مرگ انسان در فقه و اخلاق اسلامی احکام متعددی وجود دارد. به همین دلیل شناخت موضوع، حقیقت و ملاک مرگ و زندگی برای فقیه ضروری است. درباره ی ملاک مرگ ...