می توان تمام ابعاد سینما را به عنوان یک فرآیند تولیدی مدنظر قرار داد که نشانه شناسی اجتماعی در قالب یک رویکرد بینا رشته ای می تواند این امر را ممکن سازد. در سینمای ایران آثار بسیاری در دوران مختلف تولیدشده اند که دست به بازنمایی سینما زده اند یا با دغدغه های خوداندیشانه توجه مخاطب را به خود مقوله سینما جلب کرده اند.
در این پژوهش به این موضوع پرداخته می وشد.
