دراین رساله سعی شده است پس از بررسی اوضاع و احوال صاحب ابن عباد، بشرح احو و اشعار او پرداخته شود . رساله شامل یک مقدمه و دو فصل می باشد که در فصل اول به شرح احوال و آثار او پرداخته شده و در فصل دوم ضمن شرح نمونه ای از اشعار به شرح قصیده معروف او (لامیه) همت گماشته شده است .

چکیده ندارد.

رساله حاضر تلاشی است اندک پیرامون نگرشی برنامه نگاری با تأکید بر رسائل صاحب بن عباد. صاحب بن عباد از نویسندگان ، شاعران و دانشمندان بزرگ قرن چهارم می باشد . او از اولین وزیران بزرگ ایرانی ودوستدار علم و ائمه اطهار بود .این رساله شامل چهار باب است که مطالبی پیرامون نامه نگاری وانواع رسائل و آداب و رسوم نویسندگی در عصر جاهلی وخصوصیات نامه نگاری در عصر اسلامی وانواع رسائل در عصراموی ونیز رسائل وان...

ابن عباد ملقب به کافی الکفاه، ادیب و سیاست‌مدار سده چهارم هجری، توانمند در کشورداری و نظم و نثر عربی بوده است. گزارش‌‌هایی از مخالفت وی با پزشکان و دانش پزشکی وجود دارد، اما در عین‌حال نامه‌ای در دیوان رسائل الصاحب مشتمل بر مطالب طبی است و نشان‌دهنده آشنایی نه‌چندان اندک صاحب بن عباد با مبانی طب و اسباب و علامات بیماری‌‌ها. این مقاله با بررسی محتوای رساله یاد شده و تطبیق با منابع پزشکی سده‌‌های...

صاحب بن عباد شاعر شیعه مذهب ایرانی قرن چهارم و وزیر اهل علم و ادب دربار آل بویه که صاحب آثار علمی و ادبی فراوانی است،بیشترین اشعار خود را در وصف امیر مومنان(ع) و به عشق او سروده است. ابن ابی الحدید معتزلی شارح نامدار نهج البلاغه و یکی از علمای اهل سنت قرن هفتم که در اواخر عصر عباسی می زیسته،و آثار متعددی از خود به جا گذاشته است،حضرت علی (ع)را در هفت چکامه با عنوان علویات سبع، به زیبایی ستوده اس...

اسماعیل بن عباد، ملقب به صاحب؛ شاعر و نویسنده عربی سرای فرهیخته ایرانی، قرن چهارم هجری است. وی در سال326هـ . ق در زمان حکمرانی آل بویه، در اصفهان دیده به جهان گشود و در سال385هـ . ق نیز در ری وفات یافت. صاحب بن عبّاد در علم کلام، تفسیر، حدیث، لغت، نحو، عروض، نقد، تاریخ و رجال مهارت فراوانی داشته است. وی ادیب و سراینده ای شیعی است، که در بسیاری از اشعار خود، تعهد و پایبندیش را به مذهب شیعه و دفاع...

شکی نیست که بیش­تر میراث کهن ایرانیِ پس از اسلام چه به زبان فارسی و چه به زبان عربی، همچنان به شکل نسخه­های خطی است و راهی به بازار تصحیح و چاپ نیافته است؛ بگذریم از اینکه بسیاری از این میراثِ چاپ و تصحیح­شده به زبان عربی نیز، هنوز به فارسی برگردانده نشده و خوانندة ایرانیِ ناآشنا به زبان عربی، از آن­ها بی­بهره است. یکی از این نوشته­هایی که اتفاقاً بیش از نیم­سده از تصحیح (گردآوری) آن می­گذرد و اندی...

چکیده ندارد.