در آغاز زندگی عبید به عنوان شاعر طنزپرداز قرن هشتم مورد بررسی قرار گرفته و سپس مفاهیم طنز، هزل، هجو و ... و تفاوت های آن ها بررسی شده و سپس شیوه های پیشنهادی ما در مورد طنزپردازی عبید آورده شده است و در پایان به تقسیم بندی شخصیّت های مختلف پرداخته ایم.

از آن جا که یکی از راه های ایجاد لذت و شادی در مطالعه، به کار گیری هوشمندانه طنز و درنظرگرفتن تناسب شیوه های طنز پردازی با سن کودک و نوجوان است، و با توجه به اینکه تاکنون شناخت درستی از سبک و شیوه های ایجاد طنز در کتاب «اسمت چیه؟ تربچه» نوشته عزت اله الوندی ارائه نشده بود، بررسی و تحلیل این موضوع در قالب پژوهشی سودمند به نظر می رسید. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که نویسنده در این اثر از د...

چکیدهادبیات کودک و نوجوان، گونه ی نوظهور ادبی است که در قرن حاضر به عنوان یک نحله ی مستقل مطرح شده است. نویسندگان و شاعران ادبیات کودک و نوجوان تلاش کرده اند تا آثاری خاصّ مخاطب کودک و نوجوان خلق کنند؛آثاری که از نظر زبان و بیان، مضمون و محتوای با زیبایی شناسی دریافت و دنیای کودک و نوجوان متناسب باشد. به واسطه ی شرایط سنی مخاطب این گونه آثار، تنوع، داشتن جاذبه و فضایی مفرح و پرکشش از الزامات این...

طنز از انواع فرعی ادبیّات و زاده ی اعتراض است. آیینه ای است که نظارگان چهره ی هرکس جز خود را در آن می بینند. طنز تصویر هنری اجتماع نقیضین است. طنزپردازی در حکایات فارسی سابقه ای دیرینه داشته، اما سابقه ی آن در داستان های کوتاه به بعد از مشروطه بر می گردد. درون مایه، آماج و شگردهای طنزپردازی مهم ترین عناصر آن به شمار می آیند. مراد از شگردها، تکنیک ها و شیوه های طنزپردازی است که عمده ترین آن ها عب...

هوشنگ مرادی کرمانی، فرهاد حسن زاده و شهرام شفیعی، نویسندگان مطرح و طنزپرداز معاصر در حوزه ی کودک و نوجوان هستند که با آثار برتر خود به ترتیب «قصّه های مجید»، «روزنامه های سقفی همشاگردی» و «انفجار کیک خامه ای» توانسته اند جایگاه خود را در میان مخاطبانشان تثبیت کنند. پژوهشگر در این پایان نامه بر آن است به مقایسه ی شیوه های طنزپردازی در آثار این سه نویسنده و بیان شباهت ها و تفاوت های آن ها بپردازد....

طنز حافظ از نوع سیاسی، اجتماعی و البته هنرمندانه و زیرکانه وتأویل پذیر و در بسیاری از موارد معصومانه، نجیب، ظریف و عمیق است که در ادراک و احساس منطقی ریشه داردو در لبخندی افسوس ناک تجلی می یابد . حافظ دو الگوی کلّی را در ساختار طنز خود به کار می گیرد : یکی، طنز اجتماعی صریح که به طور مستقیم از طبقه یا گروهی انتقاد می کند،دیگر، طنز اجتماعی با واسطه که وی درآن بی پروا، خود را نماینده ی طبقه ای معرّ...