با یک رویکرد مقایسه ای ـ تاریخی می توان درک کرد که فرایند دموکراسی در کشورهای مختلف در سراسر جهان به صورت تدریجی و مرحله ای به پیش می رود. گاهی اوقات برخی از کشورها لزوما قادر به حرکت به سمت بهبودی و رسیدن به شرایط مطلوبی که در کشور های دموکراتیک وجود دارد، نیستند. در کشور اندونزی نیز که روند دموکراتیزاسیون با سقوط دولت سوهارتو در 21 مه 1998 میلادی آغاز شد، گاهی اوقات به سمت بهبودی پیش رفته است...

در حال حاضر، انواع قرائت‌های مختلف و گاه متضاد از اسلام در این سرزمین وجود دارد و مسلمانان بومی، همواره به‌دنبال تقویت مبانی هویت خود، به‌مثابه اکثریت و یا اقلیت مسلمان در جنوب شرق آسیا با تمسّک به یکی از این جریان‌های فکری بوده‌اند. مردم کشورهای مالزی و اندونزی، بیش از دیگر ملل جنوب شرق آسیا به بحث و مناقشه درباره هریک از این تفکرات اسلامی می‌پردازند، اما وضعیت در تایلند و فیلیپین به گو...

در حال حاضر، انواع قرائت های مختلف و گاه متضاد از اسلام در این سرزمین وجود دارد و مسلمانان بومی، همواره به دنبال تقویت مبانی هویت خود، به مثابه اکثریت و یا اقلیت مسلمان در جنوب شرق آسیا با تمسّک به یکی از این جریان های فکری بوده اند. مردم کشورهای مالزی و اندونزی، بیش از دیگر ملل جنوب شرق آسیا به بحث و مناقشه درباره هریک از این تفکرات اسلامی می پردازند، اما وضعیت در تایلند و فیلیپین به گونه دیگری...

بسیاری از پژوهشگران غربی و شرقی قرن بیست و یکم را قرن آسیا می دانند و در این ارتباط ویژگی اندونزی در جنوب شرقی آسیا با نامیدن آن کشور به عنوان قدرت میانه یا قدرت نوظهور آسیا و حضور در گروه 20 این سوال را به ذهن متبادر می سازد که عوامل تغییر جایگاه اندونزی در نظام بین الملل در دومین دهه هزاره سوم میلادی یا در دوره اصلاحات 98-2012 چه بوده است؟ با استفاده از مکتب واقع گرائی که تاکید بر نقش دولت و ...

بیش از یک دهه است که سخن از ضرورت یکپارچگی مدیریت شهری در ایران مطرح شده و گزافه نیست که بگوئیم به تکراری ملالت‌بار و بی‌نتیجه بدل شده است. حال پرسش این‌است که چرا چنین ضرورت مسلّمی عملی نمی‌شود؟ آیا به راهگشایی و اثر‌بخشی این یکپارچه‌سازی باور نیست یا آن‌که این‌گونه تمرکز‌زدایی را برنتافته و همچون رقیب تلقی می‌کنند و در نتیجه مانع اجرای آن هستند؟ جالب آنکه در هر یک از این حالات، آشکارا مخالفتی ...

بیش از یک دهه است که سخن از ضرورت یکپارچگی مدیریت شهری در ایران مطرح شده و گزافه نیست که بگوئیم به تکراری ملالت بار و بی نتیجه بدل شده است. حال پرسش این است که چرا چنین ضرورت مسلّمی عملی نمی شود؟ آیا به راهگشایی و اثر بخشی این یکپارچه سازی باور نیست یا آن که این گونه تمرکز زدایی را برنتافته و همچون رقیب تلقی می کنند و در نتیجه مانع اجرای آن هستند؟ جالب آنکه در هر یک از این حالات، آشکارا مخالفتی ...