نتایج جستجو برای: سبک هندی (طرز تازه)

تعداد نتایج: 31075  

ژورنال: :فصلنامه دهخدا 0
محمدحسین کرمی استاد زبان و ادبیات فارسی.دانشگاه شیراز.شیراز.ایران علی مظاهری رودبالی دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی.دانشگاه شیراز.شیراز.ایران

صائب تبریزی به عنوان نماینده­ی سبکی که به تازه­گویی و طرز نو و ابتکار شهرت دارد، یکی از برجسته­ترین شاعران غزل­گوی ایران است که در میانه­ی دو جریان اصلیِ سبک هندی قرار دارد : شاعران عامی وکم سواد و سبکِ ساده و روان و شاعران هندی و زبان دشوار...از اواخر قرنِ دهم، شعر فارسی به سوی یک دشواریِ معما گونه پیش می رود که غالب ابهامات شعری، حاصل دستکاری­های زبانی و هنجارگریزی­های معنایی است که از رهگذرِ تلاش...

طالب آملی یکی از برجسته­ترین شاعران طرز تازه است که در میانة دو جریان اصلی سبک هندی قرار دارد. هنجارگریزی­های ابهام­آفرین شعر طالب را باید سرآغاز شکل‌گیری طرز خیال دانست. از آنجا که غالب ابهامات شعری سبک هندی حاصل دست­کاری‌های زبانی و هنجارگریزی­های معنایی است که از رهگذر تلاش در کشف روابط تازه و «نازک­ادایی» حاصل می‌شود، با ابهامات شعری شاعرانی چون حافظ و مولانا رابطة عکس دارد؛ چرا که ابهامات ...

طالب آملی یکی از برجسته­ترین شاعران طرز تازه است که در میانة دو جریان اصلی سبک هندی قرار دارد. هنجارگریزی­های ابهام­آفرین شعر طالب را باید سرآغاز شکل‌گیری طرز خیال دانست. از آنجا که غالب ابهامات شعری سبک هندی حاصل دست­کاری‌های زبانی و هنجارگریزی­های معنایی است که از رهگذر تلاش در کشف روابط تازه و «نازک­ادایی» حاصل می‌شود، با ابهامات شعری شاعرانی چون حافظ و مولانا رابطة عکس دارد؛ چرا که ابهامات ...

در این مقاله به معرفی جامعه‌شناختی سبک هندی پرداخته شده است، آنگاه گفتمان ‌ادبی ـ انتقادی در غزل سه تن از بزرگ‌ترین نمایندگان این سبک (طالب آملی، کلیم کاشانی، صائب تبریزی) مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد مهم‌ترین دیدگاه شاعران پیرامون گفتمان­‌های ادبی ـ انتقادی در بردارندة این مفاهیم است: ضرورت آفرینش طرز تازه، بازتولید تعریف شعر، جست‌وجوی معنی بیگانه، توجه به استعاره...

ژورنال: متن پژوهی ادبی 1999
محمدحسن حائری

در آخرین سال های قرن دوازدهم هجری در ایران، شاعرانی چون شعله، مشتاق، عاشق، هاتف، نشاط و صبا و فروغی شیوه های طرز تازه را بدرود گفتند و به روش شاعری سبک خراسانی و عراقی بازگشتند. فرجام این گرایش، سنخورانی چون عارف و ایرج و پروین و بهار و دهخدا را به محفل نکته سنجی ارمغان داشت. این حرکت ادبی در دیار هند نیز تأثیر نهاد و موجب شد که شاعران ساده نوا و شیرین بیانی چون واقف لاهوری، محمد علی حزین، و قم...

ژورنال: :تاریخ ادبیات 0
محمد حسن حائری دانشگاه علامه طباطبایی

در این مقاله ضمن بررسی اجمالی موقعیّت های سیاسی و اجتماعی دوران صفویّه با نگاهی تازه مواردی از قبیل اطلاع رسانی، جایگاه لفظ و معنی و تغییر در معیار فصاحت بررسی و نکته های تازه ای در طرز تازه بیان شده است. از آن جمله است موضوع جوهر شمشیر و جوهر آینه و پیوند آن با مور و مورچه که ضمن یک مبحث علمی در علوم تجربی و با استفاده از یافته های جدید و استناد به نمونه هایی از سخن سخنوران پیشین ابهامی در این م...

بررسی سبک شناختی آثار ادبی به منزلة ابزاری برای کشف روابط بین عناصر سازندة متن، زمانی ثمربخش خواهد بود که نسبت اثر با ذهنیت هنری شاعر از یک سو و اوضاع فرهنگی- اجتماعی زمان خلق اثر، از سوی دیگر، سنجیده شود. اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری قمری زمانه‌ای است که ایران آبستن دگرگونی های شگرفی سیاسی و اجتماعی است. روی کار آمدن سلسلة صفوی و رسمیت یافتن مذهب تشیع شرایط فرهنگی را برای شاعران به گونه ...

ژورنال: :دانشنامه 2009
دکتر سیداحمد حسینی کازرونی

مضامین خمریه و ساقی گری و باده نوشی در شعر فارسی تا پایان سدة پنجم هجری ، همان شراب انگوریو می و می گساری در مفهوم واقعی و دنیوی آن است . با ورود  تصوف و اصطلاحات مربوط بدان ، از قرن ششمبه بعد این گونه مضامین در معانی دیگری به کار برده شده هر چند که شاعران سدة ششم نیز گاهی در اینشیوه اشعاری سروده اند .پیدایش سبک تازه در سرودن اشعار خمریه در دورة مغول با افول دولت سلجوقیان میس ر گردید، علّت فوق...

ژورنال: مطالعات شبه قاره 2012

مقاله ی پیش رو، جُستار و درنگی در آرا و احوال ابوالبرکات منیر لاهوری، نظم پرداز و نثر نویس توانای قرن یازدهم، در سرزمین هند است، وی بانگاهی نقادانه به سبک هندی و با بهره­گیری از پیشینیان سخن، آگاهانه از سبک هندی رویگردان شد و برای نخستین بار، از فارسی زبانان ایرانی الاصل که با پیروی از طرز تازه ، موجد و مروج سبک هندی بودند، به سختی انتقاد نمود و برای نشان­ دادن توانمندی زبان اربابان سخن، دو قرن ...

ژورنال: دانشنامه 2009
دکتر سیداحمد حسینی کازرونی

مضامین خمریه و ساقی گری و باده نوشی در شعر فارسی تا پایان سدة پنجم هجری ، همان شراب انگوریو می و می گساری در مفهوم واقعی و دنیوی آن است . با ورود  تصوف و اصطلاحات مربوط بدان ، از قرن ششمبه بعد این گونه مضامین در معانی دیگری به کار برده شده هر چند که شاعران سدة ششم نیز گاهی در اینشیوه اشعاری سروده اند .پیدایش سبک تازه در سرودن اشعار خمریه در دورة مغول با افول دولت سلجوقیان میس ر گردید، علّت فوق...

نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال

با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید