هدف مقاله حاضر ارائۀ روشی خودکار جهت تبدیل درخت تجزیه نحوی وابستگی به درخت تجزیه نحوی مبتنی بر دستور ساخت سازه ای معادل در زبان فارسی است. برای نیل بدین هدف، الگوریتمی قاعده مند جهت این نوع تبدیل طراحی شده است. به منظور دستیابی به درخت تجزیۀ نحوی ساخت سازه ای مناسب برای جملات زبان فارسی، دستور زبان فارسی مورد مطالعه قرار گرفته و قوانین خاص زبان فارسی استخراج و به الگوریتم مذکور افزوده شده است. ...

‏در بخش نخسمت مقالة حاضر به تفاوت های عمده زبان فارسی و عربی اشاره و چند تفاوت مهم میان دو زبان، بیان شده است. آنگاه درباره اینکه زبان عربی اشتقاقی و قالبی و زبان فارسی ترکیبی است بحث شده است. سپس استعمال و کار برد گوناگون یک کلمة فارسی را بیان کرده ایم و در این باره نمونه های فراوانی جسته ایم. در مرحلة بعد تعدادی از کلمه های که ریشه عربی دار ند و عرب زبانان به شیوه دیگری به کار می برند. بررسی ...

ترکیبات جفتی در زبان فارسی و قرقیزی مشترکات و تفاوت‌های بسیاری دارند و در هر دو زبان با ترکیبات مختلفی از جمله ترکیبات پیرو، هم‌پایه، کسره اضافه، مجانب و حرف اضافه آمده است. در این تحقیق، ترکیبات بر اساس طبقه‌بندی اجزای سخن، بومی یا غیر بومی بودن و تعداد اجزای تشکیل دهندۀ آن‌ها به صورت مجـزا در دو زبان فارسی و قرقیزی بررسی شده‌اند و نتیجه گرفته شد که ترکیبات جفتی در زبان فارسی ترکیبی دوتایی و د...

هدف مقاله حاضر آن است تا نشان ‌دهد مبحث «اسم جامد و مشتق» در دستور زبان فارسی، الگوبرداری نادرستی از قواعد زبان عربی بوده و منطبق با ساختمان زبان فارسی نیست؛ زیرا فارسی از گروه‌ زبان‌های ترکیبی است و عربی از گروه زبان‌های اشتقاقی. مؤلف با نقد سه دیدگاه متناقض دستورنویسان فارسی در باره اشتقاق، نتیجه می‌گیرد که مبحث اشتقاق در فارسی محدود به «اسم» نیست، بلکه دیگر انواع کلمه نیز ساخت اشتقاقی دارند....

سخنگویان هر زبانی بنا به نیاز بی وقفه خود برای انتقال مفاهیم و بیان اندیشه ها و افکار و خواسته های خویش، واژگان جدیدی می آفرینند و در این فرایند، از توانایی های پیدا و پنهان زبان خود بهره می برند. برای نمونه، اشتقاقی بودن زبان عربی باعث شده است تا اهل زبان بتوانند واژگان فراوانی با معانی متعدد از یک ریشه برسازند. انگلیسی زبانان هم از ویژگی اشتقاقی، ترکیبی و پیوندی زبان خود برای خلق واژه استفاده...

یکی از انواع لقب های آشنا ولی ناشناخته در زبان فارسی واژه هایی است ‏که از یک پیشوند نسبت خانوادگی مثل «خاله»، «عمو»، «عمه»، «بابا» و مانند ‏آن ها و یک صفت یا حالت ساخته می شود که دلالت بر شخص یا موجودی دارد که ‏صاحب آن صفت است. ‏ غور و استقصا در ساختار این القاب نشان می دهد که شباهت تام به ‏کنیه های عربی دارد و از هر جهت استعداد ارائه‏ی یک فرایند ساخت واژی قیاسی، ‏برای تولید واژه، با هدف پاسدار...