نتایج جستجو برای: حنظلۀ بادغیسی
تعداد نتایج: 7 فیلتر نتایج به سال:
زمان پیدایش شعر پارسی دری یکی از مهم ترین موضوعاتی است که همواره مورد توجه پژوهشگران گذشته و معاصر عرصۀ شعر و ادب فارسی بوده است. در کتاب های المعجم فی معاییر اشعار العجم شمس قیس رازی و لباب الالباب محمد عوفی، نخستین گویندۀ شعر فارسی (پارسی دری) بهرام گور دانسته شده است. از سخنان شمس قیس و محمد عوفی می توان دریافت که اولین کسی که سخن پارسی را منظوم کرده، از ادب عرب برخوردار بوده و شعر تازی می گ...
زمان پیدایش شعر پارسی دری یکی از مهمترین موضوعاتی است که همواره مورد توجه پژوهشگران گذشته و معاصر عرصۀ شعر و ادب فارسی بوده است. در کتابهای المعجم فی معاییر اشعار العجم شمس قیس رازی و لبابالالباب محمد عوفی، نخستین گویندۀ شعر فارسی (پارسی دری) بهرام گور دانسته شده است. از سخنان شمس قیس و محمد عوفی میتوان دریافت که اولین کسی که سخن پارسی را منظوم کرده، از ادب عرب برخوردار بو...
شعر غنایی یا عاشقانه که شاعر در آن، احساسات و عاطفههای درونی خود را آشکار میسازد از عمدهترین نوع شعر به شمار میرود و کاربرد اشعار عرفانی و ستایشی در این نوع شعر بسیار گستردهتر از غنائیات اروپایی است. اشعار عاشقانه و غنایی در شعر فارسی از سالهای میانی سدة سوم، یعنی از نخستین روزگار پیدایش شعر دری آغاز شد و قدیمترین نمونۀ آنها را در ابیات بازمانده از حنظلة بادغیسی مییابیم، لیکن دورة کمال...
از دورۀ نخست شعر فارسی ـ که از دهۀ نخستین سدۀ سوم هجری آغاز و تا پایان این سده ادامه داشت ـ تنها 64 بیت از هشت شاعر این دوره (حنظله بادغیسی، محمد بن وصیف سگزی (سیستانی)، بَسّام کورد، محمد بن مخلّد، محمود بن ورّاق، فیروز مشرقی، ابوسلیک گرگانی و شاکر بخاری) باقی مانده است که ژیلبر لازار ـ پژوهشگر و متخصص فرانسوی زبان فارسی ـ آنها را در کتاب اشعار پراکندۀ قدیم ترین شاعران زبان فارسی گردآوری کرده است...
شعر غنایی یا عاشقانه که شاعر در آن، احساسات و عاطفه های درونی خود را آشکار می سازد از عمده ترین نوع شعر به شمار می رود و کاربرد اشعار عرفانی و ستایشی در این نوع شعر بسیار گسترده تر از غنائیات اروپایی است. اشعار عاشقانه و غنایی در شعر فارسی از سال های میانی سدة سوم، یعنی از نخستین روزگار پیدایش شعر دری آغاز شد و قدیم ترین نمونۀ آنها را در ابیات بازمانده از حنظلة بادغیسی می یابیم، لیکن دورة کمال...
شعر غنایی یا عاشقانه که شاعر در آن، احساسات و عاطفههای درونی خود را آشکار میسازد از عمدهترین نوع شعر به شمار میرود و کاربرد اشعار عرفانی و ستایشی در این نوع شعر بسیار گستردهتر از غنائیات اروپایی است. اشعار عاشقانه و غنایی در شعر فارسی از سالهای میانی سدة سوم، یعنی از نخستین روزگار پیدایش شعر دری آغاز شد و قدیمترین نمونۀ آنها را در ابیات بازمانده از حنظلة بادغیسی مییابیم، لیکن دورة کمال...
از دورۀ نخست شعر فارسی ـ که از دهۀ نخستین سدۀ سوم هجری آغاز و تا پایان این سده ادامه داشت ـ تنها 64 بیت از هشت شاعر این دوره (حنظله بادغیسی، محمد بن وصیف سگزی (سیستانی)، بَسّام کورد، محمد بن مخلّد، محمود بن ورّاق، فیروز مشرقی، ابوسلیک گرگانی و شاکر بخاری) باقی مانده است که ژیلبر لازار ـ پژوهشگر و متخصص فرانسوی زبان فارسی ـ آنها را در کتاب اشعار پراکندۀ قدیم ترین شاعران زبان فارسی گردآوری کرده است....
نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال
با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید