نویسنده و روشنفکر ایرانی، جلال آل احمد در داستان کوتاه «بچه مردم» نقش راوی را به شخصیتی سرخورده و نگون بخت واگذار می کند. این شخصیت، روایتی تماماٌ تداعی کنندة نابسندگی، ناتوانی و بی ثباتی پیش روی مخاطب قرار می دهد. «منِ» سرگشته این راوی که در جریان داستان رفته رفته به نوعی «منِ» گمگشته تبدیل می شود، گویی پاره ای از ذات وجود خویش را از دست داده است. ما در نوشتار حاضر بر این عقیده ایم که گسست ها و ت...