چکیده: نظام توسعهی متداول در کشور از امکانات بالقوهی بافتهای تاریخی غافل بوده و در مسیر توسعه، آنهارا بیش از هر زمانی به سوی فرسایش و اضمحلال سوق داده است. خروج از این پدیده مستلزم توجه جدّی به این داراییهاست که فی نفسه از مضامین توسعهی پایدار برخوردار میباشد. محلات قدیمی در بافتهای تاریخی بازگو کنندهی ساختاری از خانواده، واحدهای همسایگی، ساختار اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی است که...
