علم تفسیر از جمله علوم قرآنی است که پیشینه ای داشته و از دیرباز مورد توجه علما و دانشمندان قرار گرفته است در واقع می توان اولین شارح قرآن را خداوند دانست زیر خداوند بلند مرتبه در بسیاری از آیات خود به تفسیر و شرح سخنان خود پرداخته است لذا محکم ترین و مطمئن ترین راه در شرح آیات ، خود قرآن است و بعد از خداوند پیامبر عظیم الشان اسلام خاتم النبین صلی الله و علیه و آله و بعد از ایشان ائمه اطهار علیه...

در این جستار با عنوان «دانش واژگان دشوار فهم قرآن» نخست از جایگاه این دانش در میان دیگر دانش هاى قرآن سخن گفته شده است. و آنگاه تعریف آن از میان تعاریف قرآن پژوهان مطرح گردیده و در ادامه، پیشینه دانش غریب القرآن تا روزگار یاران نبى اعظم(ص) پى جسته و از تلاش هاى دانشورانى چون «ابان بن تغلب»، «ابو عبیده معمر بن مثنى تیمى»، «ابو زکریا یحیى بن زیاد فراء»، «ابوبکر سجستانى» و راغب اصفهانى یاد شده است...

فقد جاء هذا البحث فی مقدمه وثلاثه فصول رئیسه وخاتمه، بعنوان:"الطبیعه فی القرآن الکریم(دراسه الدلاله الحقیقیه والمجازیه لمفرداتها )" ، یتناول هذا البحث الفاظ الطبیعه الوارده فی القرآن الکریم من الطبیعه الجامده والحیه ، حیث عرض الباحث فی الفصل الأول تعریف المفاهیم من مفهوم الطبیعه وأنواعها ومفهوم الدلاله ومفهوم الدلاله الحقیقیه والمجازیه ثم أحصی هذه الالفاظ و رتبها ترتیبا ابتثیاً مبیّناً عدد مرات ور...

لاشک ان القرآن فی اعلی درجات البیان لفظا و معنی، بانفراده بمغازیه و معانیه السامیه. انه معجز من حیث الصور البیانیه الحی تکون فی الفاظه و عبارته. فانطلاقا من ذلک علی مترجم القرآن ان یهتم یتشکل القرآن و نسیجه اللغوی کما یهتم بمعانیه اثنا الترجمه. فمن الاصول المهمه التی تبیین التزام المترجم بلفظ القرآن و شکله هی مراعاه قضیه توحید الترجمه التی لم ینتبه الیها المشتغلون بالعلوم القرانیه کثیرا فمن الض...

لاشک ان القرآن فی اعلی درجات البیان لفظا و معنی، بانفراده بمغازیه و معانیه السامیه. انه معجز من حیث الصور البیانیه الحی تکون فی الفاظه و عبارته. فانطلاقا من ذلک علی مترجم القرآن ان یهتم یتشکل القرآن و نسیجه اللغوی کما یهتم بمعانیه اثنا الترجمه. فمن الاصول المهمه التی تبیین التزام المترجم بلفظ القرآن و شکله هی مراعاه قضیه توحید الترجمه التی لم ینتبه الیها المشتغلون بالعلوم القرانیه کثیرا فمن الض...

این مقاله به دنبال طرح معنایی جدید از واژة «رهو» در آیة شریفة ﴿وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا﴾ (الدّخان/44) است. در کتب لغت و تفسیر، عموماً دو معنای «آرام» و «شکافته» برای این واژه ذکر شده است. در مقاله پیش رو، در این باب، واژه‌نامه‌هایی چون لسان‌العرب، تاج‌العروس، المفردات فی غریب القرآن و غالب تفاسیر مهمّ جهان اسلام، از نخستین آن، یعنی تفسیر مقاتل‌بن سلیمان تا نمونه و المیزان مورد بررسی و استناد قرار گرفته اس...