الابنیة عن حقایق‌الادویة نوشتۀ ابومنصور موفق بن‌علی هروی، کهن‌ترین کتاب پارسی موجود در داروشناسی است و یکی از رونوشت‌های آن، که در 447ق به خامۀ‌ اسدی طوسی کتابت شده، کهن‌ترین نسخۀ به دست آمده و نخستین متن کامل تاریخ‌دارِ فارسی است. ابومنصور هروی این کتاب را بر پایۀ‌ گویش هروی نوشته و اسدی طوسی نیز، بر پایۀ گویش طوسی، از آن رونویسی کرده است. با بررسی این کتاب درمی‌یابیم که بسیاری از واژه...

کهن‌ترین دستنویس فارسی که تاکنون شناخته شده، نسخه‌ای از کتاب الابنیة عن حقایق الأدویة متعلق به سال 447 هجری است؛ اما در میان نسخه‌های قرآنی قدیم‌تر گاه یادداشت‌هایی می‌توان یافت که اطلاعات ما در خصوص فارسی نویسی ایرانیان را به زمانی بسیار قدیم‌تر می‌برد. یکی از این اسناد، مجموعه یادداشت‌های خیقانی (احتمالاً اهل همدان) است که در هنگام تصحیح قرآنی 30 پاره به زبان فارسی و در پایان هر یک از این اجزا...

کهن‌ترین دست‌نویس فارسی که تا کنون شناخته شده، نسخه‌ای از کتاب الابنیة عن حقایق الأدویة متعلق به سال 447 هجری است؛ اما در میان نسخه‌های قرآنی قدیم‌تر، گاه یادداشت‌هایی می‌توان یافت که اطلاعات ما را در خصوص فارسی‌نویسی ایرانیان به زمانی بسیار قدیم‌تر می‌برد. یکی از این اسناد، مجموعه یادداشت‌های خَیقانی یا خایقانی (از اهالی طوس خراسان) به فارسی در تاریخ 292 هجری است که وی به هنگام تصحیح ق...

تاکنون فقط دو نسخه از این کتاب شناخته شده و نویسنده رساله با کوشش و دقت در خور، نیمه اول متن را علاوه بر ترجمه به گونه ای مبسوط و گسترده به تحقیق گرفته و با استفاده از منابع متعدد و معتبر در جهت اثبات نظریه مولف در جهت حقانیت عدم تحریف قرآن و رد بر "فصل الخاطب " مطالب مفید و سودمند آورده است سخن در این بخش تا قسمتی از مقال اول ادامه یافته است .

نویسنده این رساله علاوه بر ترجمه متن به صورت گسترده با استفاده از منابع معتبر، مطالب بخش دوم را مورد نقد و تحقیق قرار داده و در جهت اثبات عدم تحریف قرآن و رد بر کتاب "فصل الخطاب " مباحث سودمندی را ارائه کرده است .این بخش از رساله شامل فهارس لازم و مصادر تحقیق هر دو بخش می باشد.