تحول مفهوم استعاره و کارکرد آن، چون مینیاتوری از مطالعات زبان، رویکردهای متفاوت زبانی را چون پیوستاری نشان میدهد که در یک سر آن زبان آرمانی راسل و ویتگنشتاینِنخست و در سر دیگر زبان هنری و وجودی هایدگر قراردارد. در مقابلِ نگاه نمادین و پوزیتیویستی فیلسوفان تحلیلی اولیه که شفافیت و وضوحِ قابلاشاره را مطلوب میدانستند، رویکرد شاعرانه و وجودیِ نیچه و هایدگر، ابهام، رازآمیزی و حتی جنون را چون سبکی ...