نتایج جستجو برای: صورت ظاهر الفاظ

تعداد نتایج: 210106  

ژورنال: :فصلنامه پژوهش های ادبی - قرآنی 2013
سهراب مروتی نرگس شکربیگی

سخن وقتی می تواند مفهوم خویش را به بهترین وجه منتقل نماید و در روح شنونده موثر باشد که به زیور فصاحت و بلاغت و سایر محسنات لفظی و معنوی، آراسته باشد؛ زیباترین سخن، یعنی قرآن کریم از این لحاظ در اوج فصاحت و ستیغ بلاغت می باشد. قرآن کریم، سرشار از صنایع ادبی است و این ویژگی های بی بدیل قرآن، به همراه سبک و اسلوب ویژه ای که نه نثر است و نه نظم؛ مخاطبین را به حیرت و شگفتی واداشته است. در حقیقت موسی...

Journal: : 2022

نوآوری در نتیجه ترکیبی از عناصر دانش سازمان‌ها ظاهر شده و به‌عنوان ماده خام اصلی برای نظر گرفته می‌شود. روش‌های سنتی دیگر اثربخش نیست به رویکردهای جدید همچو نیاز است. هدف پژوهش حاضر ، بررسی تأثیر قابلیت‌های مدیریت بر عملکرد با اثر میانجی باز است که 25 واحد‌ فناور مستقر «پارک فناوری پردیس» واقع شهر پردیس استان تهران نیمه دوم سال 1399 موردبررسی قرار گرفت. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها ابزار پرسشنامه ...

سید محمدحسین موسوی زاده

در میان معارف وسیع و بزرگ قرآن کریم، موضوعاتی هستند فراتر از حس و دریافت‌های زمینی انسان‌ها؛ که در اصطلاح قرآن، به آن «غیب» گفته می‌شود و راه دسترسی به آنها حواس ظاهری نیست. تمام این معارف در قالب الفاظی بیان شده است که همان زبان رایج مردمان بوده و آنان برای رفع و رجوع زندگی خود الفاظ را وضع کرده‌اند. این مقاله مدعی است امور غیبی که در قرآن کریم بیان شده‌است، مطالبی هستند مطابق با واقع که دارا...

حامد شیوا محمدباقر حجتی نهله غروی نائینی

    دربارۀ الفاظ متشابه قرآن مانند لوح، قلم، عرش، کرسی و ... دو دیدگاه اصلی وجود دارد. یک نظر آن است که این واژه‌ها در معانی محسوس، حقیقت، و در معانی معقول مجازند، اما طبق دیدگاه دیگر این واژه‌ها در معانی معقول هم حقیقت‌اند. طبق این دیدگاه، که آن را با الهام از غزالی «نظریۀ روح معنا» نامیده‌ایم، الفاظ بر ارواح معانی وضع شده‌اند و خصوصیات مصادیق در معنای اصلی وجود ندارد. اصل این دیدگاه از غزالی ...

پایان نامه :وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه لرستان - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1392

معناشناسی هر کلمه ای در متن، تنها با در نظر گرفتن روابط مفهومی میان واژگان آن متن به وجود می آید و هیچ کلمه و واژه ای به تنهایی و در خلأ به وجود نمی آید؛ پس یکی از روش های ناقص در فهم معنای کلمه، استفاده از فرهنگ های لغت به تنهایی و به صورت جدا و منفک از ساختار جمله است که نمی تواند معنای کاملی را به مخاطب ارائه دهد. قرآن کریم در بسیاری از آیات به پدیده های طبیعی اشاره کرده و خواستار تفکر و تعق...

سید احمد حسینی کازرونی

یکی از پیشینیان محقّقان ادبی،‌ یعنی ارسطو در خصوص نحوة تأثیر بیان شاعر در مضامین ادبی و عاطفی گفته است: عظمت بیان شاعر در این است که اصل تقلید و محاکات را ماهرانه نشان دهد، گروهی دیگر بر این عقیده‌اند که: شیوة طرح مطالب را از محتوای موضوع، مهم‌تر جلوه داده‌اند، چنان که فرمالیست‌های روسی،‌ بحث ادبیات کلام (Literatiness) را مطرح کرده‌اند. پس زبان ادبی، جز ظاهر الفاظ،‌ شباهتی به زبان عادی ندارد، ب...

عبدالوهاب شاهرودی

تأویل، شیوه ای کهن در تفسیر متون مقدس است که سابقة آن به حماسة "ایلیاد و ادیسه" بر می گردد. در میان مسلمانان، این روش، نخست در تأویل حروف مقطعه رخ نمود و آنگاه فرقه های گوناگون مانند معتزله، باطنیه، اخوان الصفا، فلاسفه، حروفیه، عرفا و ... به تأویل «قرآن» و حدیث دست زدند. در عرفان، عروج از لفظ به معنا و سیر صعودی از عبارت به اشارت تأویل نام دارد که مبنای آن انسان است که با تحول و ارتقای وجودی به...

ژورنال: حقوقی دادگستری 2012
جعفر موحدی علی قربانی

بسـیاری از اصـطلاحات حقوق اروپایی و فقه اسلامی دارای اشتراک در الفاظ ‌اند؛ به‌گونه‌ای تصور می‌شود تفاوتی در ماهیت آن‌ها وجود ندارد، اما با بررسی دقیق این اصطلاحات و ماهیت آن‌ها می‌توان گفت هر یک از این اصطلاحات که مقتبس از مبانی خویش می‌باشد، دارای مفهومی متفاوت از اصطلاح به ظاهر مشابه است. از این جمله، «اصل برائت» در فقه اسلامی است که از مبانی خدامحورا...

Journal: :Pamukkale üniversitesi ilahiyat fakültesi dergisi 2022

تناولَ البحثُ مسألة نحوية كانت شائعةً قديمًا لدى بعض القبائل العربية، وهي إلحاق الفعل علامات تدلُّ على التثنية والجمع مع وجود فاعل ظاهر في الجملة، حيث بيّنوا أنَّ وظيفة هذه العلامات (الألف والواو والنون) ماهي إلّا بيان مَن قامَ بالفعل مثنى، مثل: (قَامَا أخواكَ)، أو جمع مذكر، (قاموا إخوتكَ)، مؤنث، (قمنَ نسوتكَ)، كالتَّاء (قامتْ هند) علامة أنّ قام وقد أطلقوا الظاهرة اسم (أكلوني البراغيث)، مُستشهدًا فصاحة اللغة بشواهد شع...

ژورنال: آینه میراث 2017

آیا می‌توان متون ادبی را با اجزاءِ متونِ ناهم‌سنخِ دیگر تصحیح کرد؟ آیا می‌توان جزئی از اجزاءِ متنی به‌کلی متفاوت را برای تصحیحِ جزئی از متنِ دیگر به کار برد؟ تصحیحِ متونِ ادبی به یاریِ متونِ دیگر در چه شرایطی و چگونه ممکن است؟ آیا به لحاظ روش‌شناسیِ تصحیحِ متن می‌توان به صرفِ شباهتِ ظاهری و بیرونیِ الفاظ، جزئی از کلام را از بافتِ خودش در متنی به‌کلی متفاوت و ناهم‌سنخ برگزید و مبنای تصحیح جزئی از متنِ دیگر قرار ...

نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال

با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید