مسئلة کارآمدی نظام های سیاسی، از مسائل بسیار مهم در علم سیاست است. به دلیل نقش ویژه ای که کارآمدی در اقتدار و ثبات سیاسی حکومت ها دارد، این مسئله در دنیای جدید از دغدغه های اصلی حاکمان و سیاست مداران جهان به شمار می آید. «کارآمدی نظام سیاسی مبتنی بر نظریة ولایت فقیه و ابزارهای آن» موضوع اصلی این نوشتار است که نگارنده سعی کرده است با مروری بر تعریف و نظریه های رایج در این حوزه، در روشی جدید پس ا...

اگرچه جرم به عنوان پدیده اجتماعی زی ر ت أثیر عوامل انسانی (درونی) و غیرانسانی (بیرونی) است با این همه محتوای ذهن آدمی تأثیر برجسته ای بر پدید آوردن جرم دارد . هدف این مقاله شناخت نقش این محتوا در ارتکاب جرم برخی جرائم است. این شناخت با بهره گیری از ابزار کتابخانه و مراجعه و تحلیل آرای جامعه شناسی، روا نشناسی، روان شناسی اجتماعی و همین گونه به روش اسنادی انجام شده است. این مقاله نشان میدهد برخی ...

پیشینه مدح در شعر عربی به عصر جاهلیت می رسد؛ ولی مدح در شعر فارسی، به تقلید از عروض عربی، از قرن سوم هجری شروع شده است. در دوران حیات متنبی و حافظ، مدحرواج فراوان یافته و شاعران بسیاری به مدیحه سرایی مشغول بود هاند. جایگاه و موقعیت مدح در دیوان متنبی و حافظ، با یکدیگر تفاوت فاحشی دارد. در حالی که حدود 90 % دیوان متنبی را مدح تشکیل می دهد، تنها 7% دیوان حافظ به مدح اختصاص یافته است. این دو شاعر ...

چکیده: رساله ی حاضر، شامل چهار فصل است؛ در فصل اول، کلّیات و تعاریف فرهنگ عوام آورده شده و اهمیّت و فایده ی فولکلور ذکر گردیده است. فصل دوم به پیشینه ی تحقیق و ذکر خلاصه ای از دیدگاه ها و نظرات گوناگون در مورد فرهنگ عامیانه اختصاص دارد. فصل سوم که بخش اصلی پایان-نامه می باشد، شامل سه بخش است: در بخش اول، به باورها و اعتقادات، عرف و عادات، دنیای جمادات و نباتات و حیوانات، سحر و ساحری، پزشکی و مو...

اشعار مدحی بخش قابل توجهی از اشعار فارسی و عربی را به خود اختصاص داده اند. مدیحه سرایی به عنوان یکی از گونه های مختلف ادبی بارها مورد توجه شاعران پارسی زبان و عرب زبان در دوره های مختلف قرار گرفته است. عنصری شاعر پارسی گو، و بحتری شاعر عرب زبان، در این عرصه طبع آزمایی کرده اند. بحتری شاعر دربار عباسی، و عنصری شاعر دربار غزنوی، که هر دو به مدح خلفا، سلاطین، وزرا و کارمداران عصر خود پرداخته اند. ...

وقتی امام علی (علیه السلام) زمام حکومت و هدایت امت را به عهده گرفتند، پیوسته بر اعمال و رفتار کارگزاران نظارت می کردند و چنین نبود که بعد از به دست گرفتن امور، مورد مواخذه و باز خواست قرار نگیرند. چنانچه خطا یا کوتاهی و کاستی از طرف کارگزاران مشاهده می شد یا به اطلاع امام علی (علیه السلام) می رسید؛ آنان را مورد توبیخ و سرزنش قرار می دادند؛ چنانکه از اشخاصی که وظائفشان را به درستی انجام می دادند...