یعتبر الأدب القصصی الحدیث جزءً هاماً من الأدب المعاصر. من وظائفه تجسید الهموم الحیاتیة للإنسان المعاصر، فهو خیر سفیر لما یحدث فی المجتمعات الإنسانیة، خاصة إذا کانت الحیاة تحت الاحتلال أو فی حالة الحرب، فهی تحمل فی أثنائها أشدّ الصعوبات للمجتمعات البشریة عامة وللمرأة خاصة. یهدف البحث دراسة موضوع المرأة ومعاناتها فی ثنائیة سحر‌خلیفة؛ الصبّار و عبّاد‌الشمس إذ ترسم الکاتبة فیها الحیاة الإنسانیة فی الأرض...

لو ألقینا نظرةً علی الماضی البعید لوجدنا أن نزعة الاغتراب کانت مستشریة فی النفوس منذ القدم، وهی تُروی المغامراتِ الطریفةَ التی کانوا یقومون بها المهاجرون لکی یشفوا غلیلهم المتعطش إلی اقتحام المجهول. والمهاجرة أمرٌ طبیعیٌ بین البشر عرفتها أقدم الشعوب، وذلک یوم أراد الإنسان الانتقال من مقرٍّ إلی آخر سعیاً وراء المادّة والغذاء؛ علی سبیل المثال لقد اعتاد اللبنانیون علی المهاجرة ومغادرة البلاد؛ إذ لدیهم حبّ ال...

the researchers believe that al-adab al–saghir and al-adab al-kabir are pahlavi translators of iranian advices, where fifteen anonymous statements appear which are in nahj-albalaghah. besides, both books contain a lot of precious themes of nahj albalaghah which, like veins of gold, are hidden in their different layers . the use of ali’ s anonymous words in these two books caused editors, follow...

الأدب الصغیر و الأدب ­الکبیر از ترجمه­های پهلوی است که محل التقای دو فرهنگ اسلامی و ایرانی است. ابن مقفع مانند دیگر مترجمان متون پهلوی، مضامینی را از ادب پهلوی به عربی ترجمه کرد که با اندیشه­های اسلامی همسو بود. این همسویی، موجب استقبال گرم ادب عربی از اندیشه­های ایرانی شد ولی با گذشت زمانه در هاضمۀ فرهنگ عربی تبدیل به مضامین عربی شد. نویسنده در این مقاله با نشان دادن سرچشمه­های ایرانیِ چند محور...

دو کتاب الأدب الصّغیر و الأدب الکبیر، نقطه تقاطع دو فرهنگ ایرانی و اسلامی محسوب می­شوند. نویسنده با معیار عقل و خرد، مضامینی را از این دو فرهنگ برگزیده که نه تنها پس از گذشت بیش از هزار سال مورد تأیید خردمندانند؛ بلکه موجب تحسین آن­ها شده­اند. سبک نگارش ابن مقفّع که در نوع خود بدیع و بی­نظیر است، در کنار مضامین عقلی مشترک در دو فرهنگ اسلامی و ایرانی، موجب شده است عبارات حکیمانه این کتاب که از اوّل...

إختلفت الأقوال فی نسبه لفظه الرومانسیه و اشتقاقها اللغوی. ولکنها علی الأرجح، مأخوذه من جذرها الأصلی «roman» بمعنی القصه الخیالیه الطویله أو إحدی قصص المخاطره و المغامرات التی سادت فی القرون الوسطی، شعراً أو نثراً. أصبحت الرومانسیه فی نهایه القرن الثامن عشر و بواکیر القرن التاسع عشر مذهباً أدبیاً من خصائصه البارزه أنَّه یثور علی القدیم و التقلید و یقدم القلب علی العقل و یقدِّس الحریه و یهتم بالخیال و ال...