امروز استفاده از مهندسی بافت در درمان ضایعات پوستی، استخوانی، غضروفی و غیره مورد توجه است؛ زیرا این بافت ها توانایی ترمیم خودبه خودی ندارند و از طرف دیگر امکان انجام پیوند از یک فرد به فرد دیگر، به علت ایمنی زایی مقدور نیست. استفاده از مهندسی بافت و طراحی ساختارهایی مشابه بافت های آسیب دیده نیازمند به کارگیری ابزارهای اصلی، نظیر داربست سلولی، سلول ها و ملکول های فعال زیستی، در شرایط آزمایشگاهی ...
