نوشتار حاضر در صدد تبیین اجمالی شناخت های لازم در سلوک عملی و شرایط، مبانی و مقدمات آن،بر محور آرای علامه جوادی آملی است. نیز کوشش شده است تا گامی در نظام سازی سلوکِ وحیانی در بُعد ایجابی برداشته و راهبردها و کاربردهای آن را نشان دهد و از این رهگذر عرفان های بشری، شبه عرفان ها یا عرفان های مونتاژ را برمی رسد. گفتمان حاکم بر سلوک عملی در آرای علامه جوادی آملی، توحید و عبودیت بر صراط مستقیم شریعت ح...

سعادت انسان، هدایت و رسیدن به مقام والای انسانیت، نجات از قید و بند اسارت، دست یافتن به مقام عبودیت و یکتا پرستی جز در پرتو هدایت ائمه معصومین و قبول ولایت آن ها ممکن نیست؛ از این رو شناخت ائمه معصومین از دیدگاه قرآن یکی از مهم ترین و لازم ترین کارها در این زمینه است. این پایان نامه با موضوع « امامت در قرآن از دیدگاه فریقین» در چهار فصل ارائه شده است: در فصل اول، پیشینه تاریخی بحث امامت، ضرورت ...

حفظ کرامت انسان به عنوان حق طبیعی، مبنای اصلی آموزه‌ های دینی است. نادیده گرفتن این حق، مانع کمال انسان است. بسیاری از احادیث و سیره عملی امام رضا(ع) بیانگر مولفه‌ های کرامت انسانی است که در کمال بخشی انسان نقش دارند. پرسش اصلی این‌است که از منظر امام رضا(ع) چگونه کرامت انسانی، در کمال انسان تاثیر دارد؟ بررسی‌ ها نشانمی دهد؛ از دیدگاه امام رضا(ع) مولفه‌های کرامت انسانی مانند عبودیت، عقلانیت، آز...

اسلام و اومانیسم هردو ادعا می کنند که مقام و منزلت انسان را ارج نهاده و به او کرامت و آزادی می بخشند. در اسلام انسان دارای منزلت و کرامت ذاتی بالایی است و ملاک ارزشمندی بندگی خداست؛ افزایش کرامت اکتسابی با شکوفایی قابلیت ها و استعدادهای بالقوه از طریق عبودیت خداوند و غلبه بر هوای نفس حاصل می شود و برعکس. در مکتب اومانیسم نقش خالق از هستی حذف و انسان بجای او می نشیند. خواسته های انسان ارزشمند شد...

داستان ایاز و محمود موضوع بسیارى از حکایت‏ها و تمثیل‏هاى شیخ عطّار و جلال‏الدّین مولوى است. این دو شاعر براى تبیین نکته‏هاى حکمى و عرفانى از تمثیل‏هاى فراوانى، سود جسته‏اند. در آثار عطّار و مولوى، محمود و ایاز علاوه بر چهره تاریخى داراى شخصیّت تمثیلى و نمادین هستند و شیخ و مولانا براى بیان اسرار صوفیانه از جمله خودشناسى و عبودیت، از سیماى نمادین آنان بهره برده‏اند. در این مقاله ضمن مقایسه دو داستان...

هنر باز کردن میدان برای به فعلیت رسیدن محتوا و ما فی الضمیر است؛ آن گونه که محبوب انسانها شود. هنر رابط مافوق محسوسات عوالم و ملکات ربانی با محسوسات و طبیعیات انسان است. هنر تعاون و هم آهنگی های دلاویز عناصر و سازمان ارتباطی انسان است که نقش هر پدیده را به منصه ظهور می رساند و مانند دیگر محصولات فکر و حال بشر، برای تنظیم و بهره برداری در حیات جامعه، ضروری و لازم بوده و تفنن و بازی نیست. هنر بیا...