نتایج جستجو برای: نظریۀ جهانهای متن
تعداد نتایج: 17076 فیلتر نتایج به سال:
روایتشناسی رویکردی نو در مطالعۀ ادبیات داستانی است و درپی یافتن دستور زبان داستان، کشف زبان روایت، نظام حاکم بر انواع روایی، و ساختار آنهاست. نظریۀ روایت در دهۀ اخیر در مطالعۀ انواع مختلف ادبی با اقبال قابلتأملی مواجه بوده است. جستار حاضر، با مطالعۀ موردی در الگوی ارائهشده در قالب 31 خویشکاری و هفت کنشگر ارائهشده در کتاب ریختشناسی قصههای پریان اثر ولادیمیر پراپ، پژوهشهای انجامشده را...
چکیده راوی در یک متن (داستانی یا غیرداستانی) ممکن است از رویدادهای روایت شده، شخصیتهای ارائه شده و روایتشنو، کموبیش فاصله داشته باشد. اگرچه انتظار ما از ادبیات داستانی این است که گونۀ روایت آن از نوع متعاقب (روایت رخدادها بعد از حدوث) باشد، اما تفحص در سازههای روایتی برخی داستانها با تکیه بر نظریۀ فواصل روایی شلومیث ریمون کنان نشان میدهد که همیشه این گونه نیست. در رمان آرزوهای بزرگ...
مقالۀ حاضر با تمرکز بر روابط قدرت و مقاومت مندرج در سرمایۀ کلامی گفتمانهای رقیبی که در متن منازعۀ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دو دهۀ پیش از انقلاب اسلامی (1357) حاضرند، چگونگی برساختهشدن محدودۀ معنایی و ساختار اجتماعی سوژۀ زن انقلابی را نشان میدهد. بدینمنظور، با تکیه بر بنیان نظری و روششناسی که از پیوند استراتژیک امکانات مفهومی نظریۀ گفتمانی لاکلاو و موفه و نظریۀ تاریخی–گفتمانی وداک برآمده اس...
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی نظریه زبانی کارگفت در نهج البلاغه صورت گرفته است. می خواهیم بدانیم آیا می توان از نظریۀ کارگفت برای فهم بهتر عبارات یک متن دینی کهن مثل نهج البلاغه بهره جست، یا نه. کوشش خواهیم کرد نشان دهیم که در نهج البلاغه چگونه از کارگفتها استفاده شده است. چنان که خواهیم دید، در برخی از خطبه ها ارتباط دلالتی کنش بیانی و غیربیانی همواره قابل انتظار نیست و تنها با استناد به بافت موقعی...
روایت را میتوان همچون جنبههای درهم بافتهای از متن و اثر ادبی به شمارآورد که به همراه زبان، یکی از مهمترین حوزه های نظریۀ ادبی به شمار می رود. روایت شناسی، در بارۀ شیوه های مختلف بیان رویدادها و تحلیل ادبیات روایی نظیر رمان، داستان کوتاه و حماسه به بحث می پردازد. هر کدام از این شیوهها، متن ادبی را از زاویه ا ی خاص بررسی می کند. شناخت روایت به منتقد، در نقد و تحلیل داستان و عناصر داستانی و ن...
در این مقاله برپایة نظریۀ نقشگرای نظاممندِ هلیدی، میزان حضور ابزار انسجام در یکدهم از مقامات پنجاهگانۀ حریری بهشکل تطبیق متن اصلی با ترجمۀ آنها بررسی میشود. در دستور نقشگرای هلیدی، زبان اصلیترین وسیلۀ انتقال فرهنگی است و هر عنصری از آن برپایة نقش معین در نظام کلی زبان معرفی میشود. در این نظام، ابزار مختلفی برای نشاندادن انسجام در متن به کار میرود. جامعۀ آماری این پژوهش پنج مقامه از م...
نقادی فلسفی- سیاسی قرارداد اجتماعی در نگاه روسو به چرایی و چیستی یا عموماً مبانی ماهوی و محتوایی متن قرارداد اجتماعی، بهویژه در نظریۀ سیاسی روسو و نقادی آن به عنوان پرسش اصلی میپردازد. در این مقاله فرای اصل قرارداد و چگونگی و نقش آن، در پی ردیابی منبع متن (عقل، نقل یا عرف) و محتوای قرارداد(قانون و مذهب مدنی) بهعنوان منشور و میثاق مشترک عمومی هستیم. در اینجاست که نقش مذهب و به تعبیر نخستین روس...
طبق نظریۀ بیشمتنیّت ژنت، شاهنامه یک پیشمتن است و نگارههای شاهنامه که بر مبنای آن تولید شده و برای روایت متنیِ شاهنامه یک روایت تصویری خلق کردهاست، بیشمتن بهشمار میآید. حال پرسش این است که بیشمتن نگارهها در چه مواردی مطابق با پیشمتن شاهنامه بوده و در چه مواردی دچار تراگونی و تغییر شدهاست؟ برای پاسخ به این پرسش به خوانش تطبیقی و بینانشانهای متن و تصویر میپردازیم. به این منظور روایت «گذ...
یکی از نظریههای زبانشناسی که در عصر حاضر در تحلیل متون ادبی به کار گرفته میشود، نظریۀ زبانشناسی هالیدی است. هالیدی، ارتباط معنایی، لفظی، نحوی و منطقی یک متن را انسجام می نامد و عوامل ایجادکنندۀ آن را به دو بخش دستوری و واژگانی تقسیم میکند. انسجام دستوری عواملی چون ارجاع، جانشینی، حذف و ربط را دربرمیگیرد و انسجام واژگانی شامل تکرار و باهمآیی در زبان ادبی میشود. قیصر امینپور، از شاعر...
در نظریۀ ادراکات اعتباری علامه طباطبایی، موجـود زنده در انجام هر فعلـی غـایتی را دنبـال میکند. این غایت کـه صـرفاً نوعی اعتبار است، مطابَقی جز در ظرف وهم ندارد. از نظر ایشان امور عدمی نیز اغلب نوعی اعتبارند، لذا هیچ نحوۀ وجود خارجی ندارند. تنها جایی که میتوان کمترین شباهتی را در باب این نظریه میان علامه و شلایر ماخر دید، نتایج نظریۀ ایشان در بحث تفسیر متن مقدس است. شلایرماخر را پدر هرمنوتیک دا...
نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال
با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید