نتایج جستجو برای: زبان اوستایی

تعداد نتایج: 31045  

ژورنال: لسان مبین 2019

فرهنگ‌نویسان عرب از دیرباز درخصوص ریشه‏ و معنای کلمة «مکّه» فرضیه‌های گوناگونی را مطرح کرده‌اند که از دیدگاه تاریخی، ریشه‌شناسی و معنی‌شناسی قابل نقد و مناقشه‌ هستند. این مفروضات؛ مانند مکَّ چون زمین آبش را مکیده است یا مکاء بدان سبب که نیایش اعراب جاهلی همراه با سوت کشیدن بوده است؛ اغلب بر اساس نوعی ریشه‌شناسی عامیانه بنا شده‌اند و به دلیل نقل قول‌های مکرر از منابع اولیه، در میان پژوهشگران رواج ی...

پایان نامه :وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شیراز - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1392

در این تحقیق به بررسی زبان شناختی گویش دوانی پرداخته شده است.این مهم از طریق بررسی آوایی و ساختواژی و همچنین نحوی این گویش حاصل شده است.بررسی ریشه شناختی این گویش از طریق تحقیق کتابخانه ای و یافتن معادل کلمات این گویش در زبان های اوستایی و فارسی باستان و پهلوی انجام شده است. در این تحقیق از 6 گویشور کمک گرفته شده است. برخی از کلمات این گویش به صورت واژه نامه موضوعی گرداوری شده و در تحقیق گنجاند...

پایان نامه :وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تبریز 1390

چکیده: ترجمه و تفسیر اوستا به پهلوی «زند» نامیده می شود. در دور? ساسانی موبدان زردشتی دست به ترجمه وتفسیر متون اوستایی زدند زیرا در این دوره زبان اوستایی برای عام? مردم قابل فهم نبود و تنها موبدان زرتشتی آن را می آموختند. امروزه ترجمه وتفسیر هم? متون اوستایی در دست نیست. یکی از این متون بازمانده «زند یسن ها» می باشد. «یسنا» تحت اللفظی به معنی «پرستش ونیایش» است ودر پهلوی به صورت yasn- به معنی...

بی تردید نظمی یکپارچه، همۀ سلسله مراتب هستی را در بر گرفته است. این نظم کیهانی که در متون اوستایی با عنوان اشه از آن یاد می‌شود دارای ابعاد خداشناختی، جهان شناختی، انسان شناختی و اخلاقی و عبادی است. مجموعۀ بزرگ هستی در حرکتی مداوم و جهت‌دار، نظم کیهانی را در همۀ ابعاد مادی و فرا مادی به تصویر می‌کشد.انسان نیز به مثابۀ برترین آفریده و موجودی مختار، بایسته است تا این نظم را در دو حوزۀ فر...

فاطمه سیدی

نیایش "یثااهووئیریو / اهونور"  (yaJ ā ahū vairiiō / ahunawar) مقدس‌ترین و شاید باستانی‌ترین نیایش زردشتیان است که احتمالاً پیش از بازنویسی اوستا در دوران ساسانی، درآمدی بر گاهان بوده است. این قطعة منظوم ویژگی‌های کنایی گاهان و سنگینی معانی آن را دارد و در وزن همانند "اهونودگاه" سروده شده است، ولی در اوستای کنونی، بند سیزدهم از یسن بیست و هفتم است. دعای اهونور از جهت درون‌مایه در بردارنده معانی ژ...

ژورنال: :پژوهش ادبیات معاصر جهان 2007
پرویز معتمدی آذری

بیش از یک سده است که دانشمندان خاورشناس و ادبا در تلاشند تا ریخت و قالب شعر و سرودهای پیش از اسلام ایران را یافته و تعریف و سرچشمة و سرآغاز شعر فارسی، به ویژه چکامه را تعین کنند. در این زمینه عقیده های گوناگونی ابراز شده است. گروهی ریشه های چکامه های فارسی را در دوره های پیش از اسلام جستجو کرده اند و بر این باورند که چکامه در ایران از دیرباز رواج داشته است. گروه دیگری برخلاف این، بر این باورند ...

ژورنال: آینه میراث 2016

تصحیح انتقادی متنی چون شاهنامة فردوسی تنها با تسلط بر زبان و دیدگاههای عصر فردوسی امکان‌پذیر نیست. شاهنامه در رابطه‌ای بینامتنی با اساطیر و روایتهای متون اوستایی و پهلوی است، از سوی دیگر شاهنامه متنی است به جهات گوناگون و بر اثر عوامل متعدد، آسان‌نما و از آن جهت که در درازای زمان به اشکال گوناگون، از جمله از زبان نقالان همواره شنیده شده و به حافظه جمعی مردم پیوسته است...

پایان نامه :وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تبریز 1390

ویسپرد، بخشی از اوستا کتاب دینی زرتشیان است. معادل اوستایی ویسپرد v?spe.ratv? به معنای «همه ردان» است. این بخش از اوستا در موضوع و شیو? نگارش همانند یسنا می باشد و شامل دعاهای کوتاهی در ستایش و نیایش ردان، پارسایان، پاکان و تمام آفرینش های نیک اهورا مزدا است. ویسپرد از بیست و چهار کرده یا فصل تشکیل یافته است. با توجه به اینکه در عهد ساسانیان و بعد از آن زبان اوستا زبان مرده ای به شمار میرفت که ...

ژورنال: داستان پژوهی 2019

فرهنگ‌نویسان عرب از دیرباز درخصوص ریشه‏ و معنای کلمة «مکّه» فرضیه‌های گوناگونی را مطرح کرده‌اند که از دیدگاه تاریخی، ریشه‌شناسی و معنی‌شناسی قابل نقد و مناقشه‌ هستند. این مفروضات؛ مانند مکَّ چون زمین آبش را مکیده است یا مکاء بدان سبب که نیایش اعراب جاهلی همراه با سوت کشیدن بوده است؛ اغلب بر اساس نوعی ریشه‌شناسی عامیانه بنا شده‌اند و به دلیل نقل قول‌های مکرر از منابع اولیه، در میان پژوهشگران رواج ی...

Journal: :زبان و ادب فارسی 0

چکیده هدف از نگارش این مقاله بررسی اشتقاق دو واژۀ ایرانی میانه، یکی از زبان فارسی میانه و دیگری از زبان سغدی می باشد. برای واژۀ فارسی میانۀ madrm تاکنون اشتقاقی ارائه نشده و اشتقاق پیشتر ارائه شده برای واژۀ سغدی mazn نیز مورد تردید نگارندۀ این مقاله می باشد. با بررسی متن های حاوی این دو واژه و در نظر گرفتن فرایند های واجی در دو زبان فارسی میانه و سغدی برای هر یک از این دو واژه اشتقاقی پیشنهاد...

نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال

با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید