ادبیات فارسی از غنی‌ترین ادبیات جهانی است، لبریز از عواطف و احساسات درونی و قالب‌های گوناگون رایج زمان در درازنای تاریخ پرفراز و نشیب این سرزمین. بسیاری از شاه‌کارهای ادبی، جنبة تعلیمی دارند و از این قبیل است مثنوی مولوی و بوستان سعدی و حدیقة سنایی و منظومه‌های عطّار و نظایر آنها که جنبه‌های تعلیمی آنها همپای جنبه‌های ادبی پُرمایه و قوی است، عرصة کاربرد ادب تعلیمی بسیار وسیع است، زیرا به هر حال،...

لوح تعلیم که با نامهای مختلف از جمله لوح الف، تخته مشق و ... در لا به لای متون ادبی به چشم می خورد یکی از اقسام لوح است که در لغت نامه ها و کتابهای فرهنگی نمی توان تعریف بسزایی برای آن یافت. ولی به دلیل استفاده شعرا و نویسندگان صاحب ذوق و چیره دست فارسی از این عنصر در خلق مضامین بدیع و تعبیرات زیبا می توان به شواهد ارزنده ای دست یافت واطلاعات مفیدی در خصوص طریقه کاربرد جنس و سایر مسائل مرتبط با...

ادبیات شفاهی کودکان یکی از قدیمی‌ترین بخش‌های فولکلور است که برای تربیت همه‌جانبة آن‌ها اهمیت مهم علمی و عملی دارد. در افغانستان، به‌خصوص در نواحی دوردست آن، هنوز هم کودکان از طریق آثار ادبی شفاهی مردمی با حوادث خوب یا زشت و با واقعیات مختلف زندگی آشنا می‌شوند. در روستاهای افغانستان کودکان از بزرگ‌سالان سرود و ترانه‌ها را می‌آموزند و هنگام بازی و تفریح زمزمه می‌کنند. لَلوی (لالایی) مادران یکی از...

کتاب مقدمه ای بر « اقتصاد توسعه » سومین اثر نویسنده است که همانگونه که از اسم کتاب روشن است ، این اثر به عنوان مدخلی بر تجزیه و تحلیل های توسعه اقتصادی به رشته تحریر درآمده است . مطالب کتاب در شش فصل تنظیم شده است . در « سخنی با خواننده » که به اجمال توسط نویسنده معرفی شده چنین می خوانیم : « ... و اگر بخواهیم واقعی و دقیق بیندیشیم ، بدون تردید ، می توانیم موضوع رشد و توسعه را ممشغله تاریخی اند...

در این مقاله، به بررسی چند فعل، که شواهدی از آنها در متون کهن فارسی به دست آمده، پرداخته­ام. تا آنجاکه نگارنده اطّلاع دارد، تاکنون دربارة وجه اشتقاق این لغات سخنی گفته نشده است.

چکیده طنز، سخنی است؛ اعتراض‌آمیز، لطیف و نیشخندانگیز که هدفش انتقاد و اصلاح جامعه است و از دیرباز در ادبیّات تمامی ملّت‌ها وجود داشته است. جاحظ، نخستین طنزپرداز بنام در ادبیّات عربی است؛ چنانکه عبید زاکانی نیز پدر طنز فارسی است. آنچه موجب روی آوردن این دو ادیب به ادبیّات طنز شد، شرایط حاکم بر جامعه ایشان بود؛ از این رو، طنز در ادبیّات این دو، طنزی اجتماعی و گاه سیاسی است و درصدد اصلاح و تربیت است. ...