یشت نهم اوستا، معروف به درواسپ یشت، یکی از سرودهای کهن اوستایی است که شعرای دینی مزدیسنان آن را در ستایش و نیایش درواسپ، ایزد بانوی موکل بر نگهداری و مراقبت چار پایان، سروده اند. این یشت مشتمل بر 7 کرده و 33 بند است. موضوع گزارش حاضر بررسی لغات و ترکیبات و اعلام این یشت است که در دو بخش تنظیم شده است. در بخش نخست گزارش پس از استخراج تمامی لغات درواسپ یشت و ذکر صورت های صرفی و حالات دستوری، ستا...

چکیده اوستا کتاب دینی زرتشتیان شامل پنج بخش یسن ها، یشت ها، وندیداد، خرده اوستا و وسپرد است. ویسپرد در اوستا -wispe ratuuo به معنی «همه ی ردان» یا «همه ی سروران» است. جزء اول ترکیب از صفت-wispa هر همه و جزء دوم از اسم ratu- به معنی رد و سرور است. ویسپرد از 24 کرده یا بخش تشکیل شده است و همراه یسن ها در مراسم مذهبی و آئینی به ویژه در نوروز و گاهنبارها یعنی جشن های شش گانه فصلی خوانده می شود. در...

بازشناسی واژه‌ها و مفاهیم اوستایی، بویژه گاهان، احتیاج به دانستن قانون‌های تحول زبان و تخصص در زبان‌های هم ریشه و هم عرض دارد. از آنجایی که بینش حاکم بر گاهان نوعی تفکر و نگرش به جهان هستی و راه‌های رسیدن به کمال آدمیت و آرامش و آسایش است و این مفاهیم با زبانی استعاری بیان شده است، استفاده از مکتب‌های فلسفی هم دوره و مقایسه آنها با کتاب‌های متاخر در شرق و شمال شرقی ایران ضروری است. در این گفتا...

متن های پازند از جمله آثار به جای مانده از دوره­ی میانه­ی زبان فارسی است. پازند همان آوانویسی متن پهلوی به الفبای اوستایی است. متن «پازند مینوی خِرد» از اندرزنامه­های دوره­ی میانه است که متن پهلوی آن در ایران موجود بوده است. این کتاب شامل 62 پرسش و پاسخ است که بین دانا و مینوی خِرد مطرح می شود. واژه ی خِرد که در مفهوم«خواستن، تدبیر، هدف، پند، هوش، فهم و عقل» بکار رفته است در متن مینوی خِرد در مفهوم...

چکیده: ترجمه و تفسیر اوستا به پهلوی «زند» نامیده می شود. در دور? ساسانی موبدان زردشتی دست به ترجمه وتفسیر متون اوستایی زدند زیرا در این دوره زبان اوستایی برای عام? مردم قابل فهم نبود و تنها موبدان زرتشتی آن را می آموختند. امروزه ترجمه وتفسیر هم? متون اوستایی در دست نیست. یکی از این متون بازمانده «زند یسن ها» می باشد. «یسنا» تحت اللفظی به معنی «پرستش ونیایش» است ودر پهلوی به صورت yasn- به معنی...

زردشت و گاهان عنوان کتابی است که به‌قلم مهشید میرفخرایی در شرح و گزارش متن اوستایی و زندِ دو سرود از هفده سرود گاهانی (یسن‌‌های 27 و 28 از سپندمینوگاه) تألیف شده و انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به سال 1396 آن را چاپ و منتشر کرده است. این اثر مشتمل‌بر یک مقدمه و سه فصل است. در مقدمۀ کتاب کلیاتی دربارۀ اوستای قدیم و ساختار شعری گاهان آمده است. در فصل اول متن اوست...

زبان سکایی (ختنی)، در مقایسه با دیگر زبان های ایرانی (اوستایی، فارسی باستان، پهلوی، و ...)، بسیار کمتر مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته؛ به ویژه آنکه در زمینۀ مطالعات این زبان، مبحث ضمیر همواره در حاشیۀ مباحث اسم و صفت بوده و بدین سان مهجور مانده است. پژوهش حاضر مبتنی است بر مقولۀ ضمیر در زبان ختنی، شامل اقسام ضمیر و جدول های مربوط بدان، حالت ها و ویژگی های صرفی آن، و مقایسۀ آنها با ضمیر های زبان...

اوگمدیچا آفرینی است که در سپیده دم چهارمین روز پس از مرگ توسط بازماندگان برای روان شخص درگذشته خوانده می شود. نام این دعا همچنان که مرسوم بوده از نخستین واژه آن به معنای " بر زبان می آوریم " برگرفته شده است. اصل این متن به پازند و موضوع آن سرنوشت روان پس از مرگ است. ویژگی منحصر به فرد این متن دارا بودن جملات اوستایی است که اکثر آنها در اوستای کنونی موجود نیست. مترجم و زمان دقیق ترجمه این متن مش...

متن‌های پازند از جمله آثار به جای مانده از دوره­ی میانه­ی زبان فارسی است. پازند همان آوانویسی متن پهلوی به الفبای اوستایی است. متن «پازند مینوی خِرد» از اندرزنامه­های دوره­ی میانه است که متن پهلوی آن در ایران موجود بوده است. این کتاب شامل 62 پرسش و پاسخ است که بین دانا و مینوی خِرد مطرح می‌شود. واژه ی خِرد که در مفهوم«خواستن، تدبیر، هدف، پند، هوش، فهم و عقل» بکار رفته است در متن مینوی خِرد در مفهوم...

چکیده ندارد.