قراردادهای نفتی از جمله مهمترین قراردادها در سطح بین المللی خصوصاً برای کشورهای نفت خیز است. این قراردادها به سه دسته اصلی قراردادهای امتیازی، قراردادهای خدماتی و قراردادهای مشارکتی تقسیم می شوند. هر کدام از این قراردادها خصوصیات خاص خود را داراست. بر اساس قرارداد مشارکت در سرمایه گذاری (جوینت ونچر) کشور صاحب نفت و شرکت عامل در سود و خطر پذیری توافق نامه های نفتی سهیم می شوند. محورهای مهم این نو...

قراردادهای اکتشاف و استخراج نفت و گاز در یکصد سال گذشته همواره محل چالش بوده و در عین حال دستخوش تحولات بسیاری بوده اند. علیرغم مالکیت عمومی بر این منابع، ضرورتهای تکنولوژیک و همچنین مشکلات مالی باعث گردیده اند دولتها منافع نفت و گاز جهت انجام امور اکتشاف و استخراج نیازمند مشارکت سرمایه گذاران خارجی و شرکتهای بزرگ نفتی باشند. پرسشی که در این میان مطرح می گردد این است که این قراردادها در کدامین ...

حفاظت از محیط زیست یکی از ابعاد مهم توسعۀ پایدار است که در تمامی فعالیت‌های اقتصادی، به‌ویژه پروژه‌های نفتی باید مورد توجه قرار گیرد. شروط زیست‌محیطی قراردادهای نفتی با اینکه تا حدود زیادی متأثر از معیارهای همسان بین‌المللی است، در قراردادها و پروژه‌های مختلف جلوه‌های گوناگونی به خود می‌گیرد. ضوابط حاکم بر محیط زیست، طرح‌ها و برنامه‌هایی که پیمانکار ملزم به تبعیت از اجرای آن‌هاست، لوازم مدیریت ...

درتنظیم قراردادهای نفتی، به‌کارگیری چارچوب قراردادی مناسب که منافع دو طرف را تأمین کند و جذب حداکثری سرمایه خارجی و فن­آوری پیشرفته را در پی­داشته باشد، ضروری است. عنصر کلیدی در خصوص توزیع منافع بین طرفین، انعطاف­پذیری بهینه قرارداد است. در این مقاله برای نخستین بار انعطاف­پذیری رژیم مالی قراردادهای بیع متقابل، مشارکت در تولید و قراردادهای جدید نفتی ایران از طریق شبیه­سازی مدل مالی قرارداد در د...

قراردادهای نفتی به عنوان اولین حلقه ارتباط بین دولت‌ها و شرکت‌های نفتی از اهمیت خاصی در تسهیم ریسک بین طرفین قرارداد برخوردار است. در همین راستا، هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی مقایسه‌ای میزان ریسک (ریسک هزینه‌، ریسک تولید و ریسک قیمت) شرکت ملی نفت ایران در ترتیبات قراردادی بیع‌متقابل، قرارداد نفتی ایران (IPC) و مشارکت در تولید و در نهایت انتخاب قرارداد بهینه بر اساس عامل ریسک است. بر اساس نتایج آ...

قراردادهای بین المللی نفتی بیع متقابل، به عنوان مهم ترین ابزار جذب سرمایه ی خارجی منطبق با قوانین ایران، قریب به دو دهه، مبنای روابطِ تعاملیِ حقوقی بین ایران و شرکتهای نفتی سرمایه گذار بوده است. با وجود انتقادهایی که به قراردادهای مذکور شده، منشاء خدمات زیادی در حوزه صنعت نفت شده اند. این ساختار حقوقی به تدریج تکامل یافته، به گونه ای که امروزه نسل پیشرفته ی آن تحت عنوان قرارداد نفتی ایران (ipc) د...

حضور شرکت‏‏های نفتی خارجی در مناقصات قراردادهای آی.پی.سی. موضوع تصویب‏نامۀ‏ «شرایط عمومی، ساختار و الگوی قراردادهای بالادستی نفت‏وگاز»، منوط به عقد قرارداد مشارکت با شرکت‏های اکتشاف‏ و تولید ایرانی دارای صلاحیت است. با وجود این، برگزیدن شریک ایرانی توسط شرکت‏‏های ‏خارجی مشمول ضابطه‏ای رقابتی نیست. از سوی ‏دیگر، با توجه به ناتوانی فنی و مالی شرکت‏های ‏ایرانی برای ورود مستقل به پروژه‏های بزرگ نفت...

با توجه به نیاز روز افزون کشورمان به درآمدهای نفتی، صرفنظر از درست یا غلط بودن این مساله توجه به کشف و توسعه میادین نفتی جدید امری بسیار مهم بنظر می رسد. لازمه انجام این مهم جذب تکنولوژی و سرمایه خارجی می باشد. سابقه اکتشاف و نفت و قراردادهای نفتی کشورمان به سال 1901 که امتیاز اکتشاف و استخراج نفت در کشورمان برای مدت 60 سال به ویلیام ناکس دارسی اعطا شد بازمی گردد. پس از آن در مسیر اصلاح قرارداد...

انتقال و توسعه ی فن آوری به عنوان یکی از مطلوبیت های قراردادهای بالادستی نفتی محسوب می شود و تاکنون اقدامات متعددی در این راستا انجام شده که موفقیت آن در مقام عمل چشم گیر نبوده است. بررسی حقوقی شروط قراردادی، می تواند محملی مناسب برای استفاده ی هرچه بیشتر و بهتر از قرارداد و جلوگیری از زیان های احتمالی فراهم کند. بنابراین در نوشتار حاضر تعهد به وسیله یا نتیجه بودن شرط انتقال فن آوری در قرارداده...

تاریخ صنعت نفت ایران با قراردادهای امتیازی نظیر دارسی و امتیاز 1933 عجین گشته است. قرارداد کنسرسیوم 1333 نیز که میان ایران و شرکتهای بین المللی نفتی در سال 1954 میلادی منعقد گردید از آنجا که در دوره انتقال چارچوب حاکم بر قراردادهای نفتی از نظام امتیازات به سیستم های مشارکت و پیمانکاری منعقد گردید و برای اولین بار مالکیت کشور میزبان بر منابع و مخازن نفتی را به رسمیت شناخت یکی از مهمترین قرارداده...