بحث این رساله راجع به شاعر کبیر دوره ی عباسی اول «ابوتمام طائی» و شیوه ی تعبیری و نحوه ی کاربردی بیان او در ترسیم قاعده های فکری است که در ذهن او بعنوان یک شاعر عقل گرای اندیشه ور نقش می بندد، تا بدانیم که چگونه این شاعر مقتدر توانسته است مضامین فکری و اندیشه ای خود را در قالبی محکم و متین از قوالب تعبیری زبان به رشه ی تحریر و انشاء شعری در آورد؛ و در این راستا خواهیم دید که این شاعر تفکر در بس...
