این مقاله به چگونگی پردازش ضمایر آشکار و ناملفوظ توسط گویشوران فارسی میپردازد. فرضیههای گوناگونی برای تفسیر این ضمایر مطرح است و هر کدام پیشبینی ویژهای برای گزینش مرجع دارند. یکی از این فرضیهها «فرضیه جایگاه مرجع» است که پیشبینی میکند پردازشگر برای ضمیر ناملفوظ مرجعی را که در جایگاه مخصص صرفی میباشد و برای ضمیر آشکار مرجعی را که در جایگاهی پایینتر از مخصص صرفی است ترجیح میدهد. فرضیه دی...