بینامتنیت (intertextuality) از جمله گرایشهای نقد جدید میباشد که به ارتباط و تعامل بین متون میپردازد؛ بر اساس این نظریه، هیچ متنی خودبسنده نیست و آثار ادبی در تعامل با یکدیگر میباشند. بر طبق این نظریه، متون و گویندگان آنها متأثر از یکدیگر بوده و آگاهانه و یا ناخودآگاه از سرچشمههای ادبی و فکری یکدیگر بهره جستهاند. این نظریه در حوزهی ادبیات ملل بازتاب و کارکردی غیرقابل انکار دارد؛ چرا که ...