سید ابوالرّضا راوندی کاشانی از دانشمندان پارسی‌زبان قرن ششم هجری است که به زبان عربی شعر سروده است. از تألیفات گرانسنگ وی در فقه، تفسیر و ادب، تنها گنجینه دیوان شعر او باقیمانده است. در این مقاله که از بررسی دیوان وی و منابع ادبی مربوط فراهم آمده است، معلوم گشته که ابو الرّضا راوندی وارث دوره جمود شعر عربی و پیرو سبک شعر سنّتی عرب است، وی با پیروی از شیوه تصویرگری پیشینیان، تضمین و اقتباس، هنر ادب...

در این پژوهش به بررسی ویژگی های سبکی راحهالصدور راوندی از مورخین قرن ششم و هفتم ه ق پرداخته شد. موضوع کتاب، تاریخ است اما مولف به تاریخ صرف بسنده نکرده است. وی فراوان از اشعار، امثله، آیات و احادیث در کتابش استفاده نموده، و بارزترین خصیصه ی ادبی آن به شمار می رود، که در حدود 2799بیت از اشعار فارسی از خودش و شاعران آن زمان در این کتاب دیده می شود. راحهالصدور به شیوه ی نثر رایج زمان مولف، نثر فنی...

راوندی مورخ و شاعر نیمه ی دوم قرن ششم و اوایل قرن هفتم با وجود شهرتش از باب راحه الصدور اما زندگی و شخصیتش چنان که باید شناخته شده نیست. انتشار بدون مقدمه ی فارسی راحه الصدور گواه این مدعاست. نگارنده در این مقاله می کوشد زوایای مختلف زندگی و شخصیت علمی این مورخ بزرگ را بر پایه ی راحه الصدور از دیدگاه های مختلف بررسی نماید. و در باب ادوار زندگی، تحصیلات، اعتقاد، اندیشه و ارزش و جایگاه علمی و ادب...

متن ها محصول اجبارهای اجتماعی و زبانی اَند، به همین دلیل قواعد بازی را باید در کارکردهای نهادی یافت که تولیدکننده گفتمان است.بازخوانی روایت راوندی از تاریخ آل سلجوق با رویکرد تحلیل انتقادی گفتمان نشان می دهد که متن تولیدشده در اواخر امپراطوری سلجوقی، بازتاب مجموعه ای از گفتمان های حاکم در سراسر عصر سلجوقی است. مناسبات قدرت و مشروعیّت که شاخصه گفتمان سلجوقی است، به عنوان یک اصل تعمیم یافته در این ...