نتایج جستجو برای: کتابشناسى قرآن و اهلبیت ع
تعداد نتایج: 761420 فیلتر نتایج به سال:
در این مقاله، مبانی مشترک و ویژه در مورد وحی و نبوت با استناد به عهدین و قرآن و تفاسیر آنان مورد بررسی قرار گرفته است. مفاهیم و آموزه های موجود در ادیان حکایت از آن دارد که نقاط مشترک بیش از نقاط افتراق است و باید برای بهتر فهمیدن عقاید یکدیگر، گفت وگوی میان ادیان را بر پایه مشترکات آغاز کرد. نویسنده، پس از یاد کرد تلاشهای متألهان ادیان در جهت تقویت گفت وگو میان پیروان ادیان و ضرورت تداوم تلاشه...
از قرنها پیش دانشمندان علوم اسلامی دربارة وجوه اعجاز قرآن تحقیق کرده و با استناد به شواهد قرآنی وجوه گوناگونی را ذکر کردهاند. بعضی از ایشان بر جنبههای بلاغی تأکید کرده و برخی وجوه معرفتی و معنوی را برگزیدهاند. برای دستیابی به دیدگاه عمیقتری دربارة وجوه اعجاز قرآن بهرهجویی از نظرهای کسانی که زمان نزول وحی را درک کرده و یا نزدیک به آن بودهاند، بسیار شایسته است و در این میان کلام امام علی ...
شناسایى مبانى و اصول روش تفسیرى "المیزان است. روش تفسیرى المیزان تفسیر قرآن به قرآن است که پشتوانه قرآنى و روایتى دارد و از تحمیل پیش فرضها بر قرآن مصون مىباشد. این روش نتایج چشمگیرى را به بار آورده که نمونههاى آن، فهم محتواى آیه، تحلیل واژگان، ابهامزدایى و حل ناهمسازىهاى ظاهرى با قرآن است. علامه از میان سه روش رایج تفسیرى، روش تفسیر قرآن در پرتو قرآن و سنت (در صورت امکان( را برمىگز...
گفتمان ها که در بستر جریان ها و بافت های موقعیتی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و ارتباطی شکل می گیرند، در هر زمانی می تواند تأثیر بسیاری در رویکرد مفسران در تفسیر قرآن کریم داشته باشد. در این میان دوران امام جواد(ع) که دوران شیوع مناظرات علمی و کلامی بین ادیان گوناگون و طرح شبهات و سؤال های کلامی مذاهب و فرق گوناگون بوده، تأثیر قابل توجهی بر رویکرد های تفسیری امام جواد(ع) در تفسیر قرآن داشته است. ای...
صبر، مادر فضیلتها و از پربسامدترین واژگان قرآن کریم است. نوشتار حاضر، با روش توصیفی ـ تحلیلی، مؤلفههای اساسی صبر را در قرآن کریم بررسی کرده، مصادیق بارز آن را در سورهی یوسف (ع) مطرح نموده و در لابهلای مباحث، ضمن تشریح رفتارهای یعقوب و یوسف (ع)، برداشتها و کارکردهای تربیتی صبر را بیان داشته است. رهیافت اصلی این پژوهش آن است که شرح صدر، خویشتنداری، خطاپوشی، عفتپیشگی، مدارا، پرهیز از بیتا...
تقریب مذاهب و مقوله وحدت در دین مبین اسلام اهمیت بهسزایی دارد و از همین رو در قرآن کریم و سیره معصومین(ع) از جمله امام رضا(ع) بر آن تأکید شده است. قراین و شواهد حاکی است که امام رضا(ع) در طول حیات مبارک خود بهعنوان رهبری شایسته با بینشی برگرفته از قرآن کریم و سنّت نبوی، در عرصه بیان، نظر و نیز در عمل بر تقریب مذاهب و وحدت اسلامی اهتمام ورزیده اس...
یکی از ویژگی های قرآن استفاده از قالب داستان است. خداوند متعال بسیاری از وقایع و رویدادها را در قرآن کریم به شکل داستان و برای دعوت مردم به زندگی صالح نقل کرده که بیانگر اهمّیت روایتگری و نقش پررنگ آن در هدایت غیر مستقیم انسان هاست. یکی از داستان هایی که در سوره های متعدّد قرآن آمده ، داستان حضرت ابراهیم (ع) است. این پژوهش در پی آن است که داستان تولّد حضرت ابراهیم (ع) را از دیدگاه روایت شناسی...
در این مقاله به کارآفرینی منظر آموزه های اسلامی پرداخته شده است. همان گونه که اخلاق و ارزش های دینی برای تمام رفتارهای اجتماعی و عبادی خط مشی تعیین کرده است، برای کار و تلاش، و توسعه یافتگی در جامعه انسانی نیز تاکید مضاعفی دارد. در آموزه های قرآن، پروردگار برای انسان کار و تلاش را مقرر داشته است. سوال های اصلی این مقاله شامل جایگاه و موقعیت کارآفرینی در مبانی دینی، اعتقادی و همچنین چرایی و چگون...
بررسی شواهد قرآنی نهج البلاغه تاریخ دفاع: 19/12/88 نهج البلاغه کتابی است که حضرت علی(ع) آن را ایراد نموده و محمد بن حسین موسوی معروف به سید رضی آن را درسال 400 هجری تالیف کرده است. از آن جایی که علی (ع) درعلم و عمل به قرآن، هماهنگ و عجین آیات قرآن می باشد و نهج البلاغه با قرآن رابطه ناگسستنی دارد و نیز در تفسیر بعضی از فرازهای قرآن، ابهام و اجمال وجود دارد؛ بنابراین باید از طریق کلام ائم...
تفسیر قرآن به سنّت در مرحلة بعد از تفسیر قرآن به قرآن و در طول آن است و معیّت آن دو با هم، لازم و ملزوم است. یعنی حجّیّت قرآن به جهت اینکه کلام خداست، ذاتی است ولی حجّیّت سنّت را خداوند در قرآن تجویز فرموده است. بدان جهت که نمیتوان همه آیات قرآن را با خود قرآن تفسیر کرد که لازمهاش کفایت قرآن و عدم نیاز به سنّت و اهل بیت(ع) است، چارهای جز رجوع به سنّت معصومین برای تفسیر قرآن نیست که آن، یکی از بهترین ...
نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال
با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید