در معرفت شناسی کلاسیک، شکاکیت در مقابل معرفت قرار داشته و روشهای مختلفی برای پاسخ به شکاکان ارایه می شود. ویتگنشتاین متأخر با تمایز نهادن میان معرفت و یقین رویکرد جدیدی را در نقد شکاکیت مطرح کرده است. او یقین را امری مقدم بر معرفت می داند که ریشه در عمل و نه معرفت دارد. به باور وی صورت ابتدایی بازی زبانی، یقین است که در عین معقولیّت بی نیاز از هرگونه توجیه و دلیل است. به زعم وی برخی از گزاره ها ...

در شماره 7, تاریخ اسلام از منظر چند پایگاه غربی, مورد بررسی قرار گرفت. گرچه دیدگاه طراحان این پایگاه ها, تإثیر غیر قابل انکاری در ذهن خواننده دارد, در عین حال, برای یک محقق و پژوهشگر, آشنایی با نظرات مختلف مفید خواهد بود. در این شماره, بر خلاف مطالب قبل, تاریخ اسلام را از منظر پایگاه هائی مورد بررسی قرار می دهیم که طراحی و ساخت صفحات وبweb) ) آنها در جهان اسلام و یا توسط یک مسلمان انجام شده است.

مناقشه درون‌گرایی و برون‌گرایی در عمل معرفت‌شناسی معاصر را به بن‌بست کشانده است. به همین دلیل، کوشش‌هایی برای جمع آن دو به قصد خروج از بن‌بست ایجادشده صورت گرفته است. دو مورد از این کوشش‌ها بسیار مهم است: یکی کوششی است که ویلیام آلستون از طریق جمع میان مؤلفۀ مبنا و مؤلفۀ مؤدی به صدق‌بودن انجام داده و دیگری کوششی است که در قالب معرفت‌شناسی فضیلت از سوی دو معرفت‌شناس مشهور، یعنی ارنست سوزا و لیند...

بوردیو نظریه پرداز و روش شناسی چند بعدی است هدف او گذشتن از دو گانگیهای مرسوم جامعه شناختی بوده است دوگانگیهایی چون ذهن گرائی و عین گرائی سمبولیسم و ماتریالیسم ساختار و عاملیت تحلیل خرد و کلان مقاله حاضر به بررسی دیدگاههای بوردیو و منابع تاثیر گذار بر دیدگاه او اختصاص یافته است در این مقاله نویسنده ابتدا به نقش رویکرد ساختار گرایی بوردیو اشاره می کند و سپس به توضیح مفاهیمی چون طبیعت ثانوی عرصه ...

انقلاب کپرنیکی کانت و گشودن طریقی بینابین تجربه گرایی و عقلگرایی، بر محور ارائه تلقی نوینی از عین و شیء و عینیت صورت گرفت. تبدیل شیء به موضوع و متعلق، و گذر از موضوع و متعلق به متعلق شناخت و مفهوم متعلق شناخت و مصبوغ به صبغه ذهن دانستن «عین»، راهی طولانی است که کانت در فاصله گرفتن از سنت های پیشین فلسفی طی کرد. تدقیق و موشکافی در کارکرد مفهوم «متعلق» در وحدت بخشی به کثرات حسی و در قالب قضیه درآ...

مبحث مربوط به احساس و تخیل در نظام فکری دکارت بسیار مهم است. او در «تأمل دوم» احساس و تخیل را به عنوان حالات آگاهی و بدون اینکه به متعلق خارجی مربوط شوند، ذیل حالات من اندیشنده طبقه بندی می کند. سپس در «تأمل ششم» برای اثبات من جسمانی از این دو قوه یاری می جوید و آن ها را به عنوان قوایی معرفی می کند که تحقق آن ها نیازمند فعالیت جسمانی است. بنابراین آن ها دو قوه ای هستند که نه ذهنی محض اند و نه ج...