شهر سیرجان با موقعیت 55 درجه و 34 دقیقه ی شرقی و 29 درجه و 28 دقیقه ی شمالی در غرب استان کرمان واقع است. این شهر با 170,916 نفر جمعیت در سال 1385 ، دومین شهر پرجمعیت استان کرمان می باشد. بر طبق روایات، سیرجان در دوره ی هخامنشی شهریگان خوانده می شده، برخی نیز بنای این شهر را به خسرو بن بلاش بن نرسی بن هرمز اشکانی نسبت داده اند. از دوره ی ساسانی تا اوایل سده ی چهارم هجری سیرجان مرکز استان کرمان ب...

قرن چهارم و پنجم هجری شاهد شکوفایی ادبی بی¬نظیری بوده که شعر و نثر ادبیات عربی در دیگر دوره¬ها از آن بهره-مند نبوده است؛ زیرا بدنبال گسترش دولت¬های کوچک محلی، مراکز ترویج اندیشه و تولید ادبی در سراسر حکومت اسلامی افزایش یافت و با توجه به اینکه گرگان یکی از مراکز چهارگانه تمدن ایرانی آن زمان (قصر صاحب بن عباد، قصر ساسانیان در بخاری، قصر پادشاهان خوارزم و قصر شمس المعالی قابوس بن وشمگیر در گرگان ...

چکیده ندارد.

پایان نامه حاضر به ترجمه و شرح وتحلیل برخی از ابیات دیوان دانشمند بزرگ کُرد زبان ، سید محمد ، مشهور به معروف نودهی(????-1254هـ) (تخمیس1تا تخمیس80) که بر برده شریف شیخ شرف الدین محمد بوصیری نگاشته ) اختصاص دارد. شیخ معروف نودهی از علمای نامور برزنجی است که هر چند کُرد زبان می باشد اما بالغ برچهل اثر در تصوف ، فقه و ادبیات به زبان عربی و فارسی از خود به جای گذاشته است. با توجه به این که ابیات این ...

یکی اززیباترین بخش های بلاغت بی شک،باب بیان می باشد که امروزه برآن،صورخیال نام نهاده اند، وازسویی دیگر،یکی اززیباترین اشعارعرب، رومیات ابوفراس حمدانی می باشد، وچون بحث صورخیال درزبان عربی با نگاه تطبیقی براشعارکلاسیک عرب، تا به امروزمغفول مانده،کاردراین زمینه می تواند امری جدید با شیوه ای ابتکاری به شمار می آیدوچون پرداختن به مسائل بیانی همیشه جذاب بوده،به ویژه آن هنگام که با رومیات زیبای ابوفر...

زندان نامه؛ بیان حال و شکوه و فغان شاعر در سوگ آزادی خویش و به عبارتی دیگر، آیینه ی تمام نمای روزگار اختناق و افشاگر روزهای تلخ اسیری شاعر است. در زندان نامه، شاعر با سخنان تلخ و غم آمیز خود، از ستم حاکمان خودکامه و امرای بدطینت، ناله و شکایت سر می دهد. این نوع ادبی را می توان خالص ترین وصمیمانه ترین نوع شعر دانست؛ زیرا از عواطف و احساسات پاک شاعری دردمند و دل سوخته، سرچشمه می گیرد. در طول تار...

واژه «رافضه» در قرون نخستین و در تعاریفی متفاوت به گروهی از شیعه نسبت داده شده است. بعضی از مورخان می‌گویند «رافضه» یعنی کسانی که شیخین را طرد می‌کنند. بعضی دیگر علاوه بر شیخین، عثمان و یا دیگر صحابه را هم وارد می‌کنند. بعضی دیگر «رافضه» را به مخالفان زید بن علی یا مغیرة بن سعید نسبت می‌دهند. در میان این اقوال، قول اول شهرت بیشتری دارد. اهل بیت علیهم السلام هم از اندیشه «رفض» دفاع کرده اند و هم...