چکیده این جستار کوششی است تا از منظر واسازی مفاهیم «حضور» و «غیاب» را تحلیل کرده و با خوانش از چند اثر نقاشی بر آن تأکید نماید. بحث اصلی این مقاله شامل دو بخش است. ابتدا مفاهیم «حضور و غیاب» و «حقیقتِ نقاشی» در رویکرد واساز دریدایی بررسی می شود. سپس در بخش دوم چهار اثر از آثار نقاشی آیدین آغداشلو (1319)، نقاش معاصر ایرانی با خوانش واسازی تحلیل خواهد شد. این چهار اثر با عنوان های هویت، شرقی، معما...

در اقتصاد مبتنی بر کارآفرینی، رابطه میان کارآفرین و سرمایه‌دار – به عنوان یک رابطه توسعه بخش- از اهمیت اساسی برخوردار است و بازنمایی رسانه ای آن به خاطر نقشی که در شکل دهی به فرهنگ عمومی دارد، اهمیت دارد. این مقاله می‌خواهد به این پرسش پاسخ دهد که روابط میان «کارآفرین» و «سرمایه‌دار» در محتوای نمایشی دوره‌های تاریخی بعد از جنگ چگونه بازنمایی شده و چه تغییراتی را به خود دیده است؟ برای دستی...

پژوهش حاضر از نوع بنیادی-کاربردی است و به بررسی برنامه ‎درسی پنهان متأثر از فلسفه لیبرالیسم با شاخص اوقات فراغت و تقابل آن با سبک زندگی اسلامی، در مدارس متوسطه پرداخته‏‏است. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی، با گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای و تجزیه و تحلیل آن‌ها به روش تحلیل محتوا و همچنین روش تحلیل تطبیقی استفاده شده است. ابتدا، مبانی فلسفی لیبرالیسم در بخش‌های جهان‌شناسی، انسان‌شناسی، ا...

خاورمیانه یک سیستم آنارشیک منطقه ای است که غالبا براساس قواعد واقع گرایانه سیاست قدرت کار می کند . سرشت نهفته این سیستم منطقه ای موجب شده است دگرگونی در رفتار بازیگرانبر امنیت و منافع سایر اعضای منطقه خاورمیانه اثر گذار باشد. بی ثباتی ها و انقلاب های اخیر در دولت های عربی بر امنیت و منافع ایران و عربستان ، به عنوان دو بازیگر مهم در خاورمیانه تاثیر گذاشته و موجب افزایش رقابت منطقه ای ایران و عرب...

در این مقاله قسمتی از منظومه ی خسرو و شیرین نظامی، یعنی مناظره ی خسرو و فرهاد، جهت تحلیل ساختاری انتخاب شده است؛ مناظره میان شخصیت های داستانی، از شگردهایی است که در معرفی شخصیت ها و ایجاد کشش و جذابیت در داستان کارکرد مهمی دارد. در این مقاله از روش تحلیل ساختارگرایانه، استفاده شده است. و نگارنده بدون در نظر گرفتن شیوه ی مکالمه ی خسرو و فرهاد و صحت و سقم گفته های هر یک، بافت ساختاری شعر(شگرد تق...

در بسیاری از موراد می‌توان داعیه مبتنی بر بازنمایی واقع را از پرسپکتیو ابداعی رنسانس و متون درباب آن خوانش کرد اما با اتکا به شواهد موجود می‌توان آن را صرفاً به مثابه نظامی وحدت بخش در گستره تصویر قلمداد کرد که با خصایص سوبژکتیو همسویی بیشتری دارد. با توجه به شواهد موجود به نظر می‌رسد پرسپکتیو رنسانس نه تنها باز نمایانگر واقعیت عینی نیست بلکه مطابقت چندانی هم با دریافت‌های بینایی انسان ندارد. اگ...