هنر پیکره سازی،از جمله هنرهای کهن و با سابقه ی طولانی است که در مناطق باستانی ایران به گونه های متنوع خلق می شده است.پیشینه ی این هنر در ایران، به دوران نوسنگی(حدود هزاره ی دهم ق.م) می رسد. پیکرک های بدست آمده از نواحی باستانی غرب ایران،بیانگر تفاوت در فرم و نحوه ی بازنمایی آنهاست که در زمینه ی بررسی و شناساندن این نمونه های ارزشمند هنری تاکنون پژوهش قابل توجهی ازدیدگاه هنرمجسمه سازی صورت نگرفت...

پیش از ابداع خط، بشر با ساختن پیکرک هایی از گل، سنگ و غیره، اندیشه های خود را نمودارمی ساخت. اقوام پراکنده فلات ایران از هزاره های قبل از میلاد همواره پایبند تقلید صرف از طبیعت نبودندبلکه اغلب میل داشتند حاصل خاطره خیال خود را با نوک تیشه یا سر انگشت های هنرمندانه خود از سفالو سنگ برآورند و هر یک از پیکرک ها را مطابق آرزوها و اندیشه ها و باورهای آئینی خود جلوه گر سازند.پیکرواره های کوچک حیوانا...

نوشته حاضر به نقش و جایگاه پیکرکهای انسانی و جانوری در زندگی آیینی جامعه شهرسوخته، در خلال هزاره سوم پیش از میلاد، پرداخته است. پیکرکها از اولین اعصار زندگی انسان بوجود آمدند و تا زمانهای تاریخی در زندگی انسان نقش مهمی را ایفاء کردند. پیکرکهای انسانی و جانوری را از اولین لایه های استقراری در شهرسوخته می توان مشاهده کرد. پیکرکها بعنوان اشیاء آیینی نقش مهم و بسزایی در عرصه های مختلف جامعه شهرسوخت...

با ورود انسان به دوره نو سنگی و تغییر شیوه ی معیشت از جمع آوری و گرد آوری غذا به تولید غذا از طریق کشاورز ی و دامدار ی، آفرینش آثار هنر ی و سمبلیک در راستای تغییر شیوه ی معیشت تغییر می کنند. شیوه معیشت کشاورز ی، وابستگی زیاد به زمین ، بارور ی و حاصلخیز ی آن را در پی داشت و انسان به دنبال پیدا کردن راه های مختلف برای استفاده و بهره وری بیشتر و مطمئن تر از زمین و رونق بیشتر کار کشاورز ی بود. در و...