میخائیل نعیمه، از ادیبان برجسته معاصر عرب، در سال 1889 م. در لبنان دیده به جهان گشود. شرایط جامعه عرب و سفرهای پی در پی، از او فیلسوفی صوفی مسلک، نویسنده ای منقد، مصلحی اجتماعی و شاعری نوگرا ساخت. با وجود این که منتقدان زیادی در میدان نقد ادبی معاصر عربی حضور داشتند و دارند ولی دنیای عرب، نقد ادبی معاصر را با «میخائیل نعیمه» و کتاب مشهور «الغربال» می شناسد. به رغم وجود ناهمگونی در دیدگاه های وی...

چکیده جبران خلیل جبران و میخائیل نعیمه، دو ادیب برجسته ی مهجری، دارای ایده ها و افکار مشترکی هستند. این اشتراک دیدگاه ها حاکی از آن است که میخائیل نعیمه در تالیف آثار فکری اش، چه مستقیم و چه غیر مستقیم از اندیشه جبران اثر پذیرفته است. اشتراکاتی که این دو نویسنده در حیطه های فکری هم چون مرگ و زندگی، عشق و محبت، خیال، معرفت نفس، عرفان، تناسخ، اومانیسم، انترناسیونالیسم و ناتورالیسم داشته اند، می...

تُبیُّن هذه المقالة وجهة نظر «العقاد» أحد النقاد فی مدرسة الدیوان، حول «میخائیل نعیمة» واْثره «الغربال» الذی کتب العقاد مقدمتها. رغم أنهما یعتقدان بهدفٍ واحدٍ وهو الهجوم العنیف علی الأدب التقلیدی وتحطیم الصورة التی کان یسیر شعر القدماء علیها؛ إنّهما یتّفقان فی الوحدة العضویّة؛ أما فی قضیة اللّغة فنشاهد أنّ «میخائیل نعیمة» فی مقالاته وخاصة فی مقالة «نقیق الضفادع» یهاجم علی النقاد الملتزمین باللغة وقواعدها ...

میخائیل نعیمه از مشهورترین ادبای عرب در مهجر شمالی، نیویورک، و عضو «الرابطه القلمیّه» و از منتقدان و اندیشمندان برجسته ادبیات معاصر عربی به شمار می رود. وی از کودکی برای تحصیل علم و دانش مهاجرت کرد و در این میان با زبان و ادبیات روسی و سپس انگلیسی و فرانسوی آشنا شد. وی از ادبیات روسی تأثیر زیادی پذیرفت، تأثیرپذیری نعیمه از ادبیات روسیه و سپس مهاجرت او به آمریکا طبع او را نوگرا و متجددگرداند از ا...

«بود» و «نبود» دو لفظ متضاد هستند که ریشه در ادبیات داستانی شرقی دارند و مهمترین نشانه آن نیز اصطلاح معروف «یکی بود یکی نبود» است. مفهوم تضاد موجود در این دو واژه که می توان از آن به عنوان مفهوم دیالکتیکی فلسفی نیز یاد کرد به عناصر داستان (به معنی عام کلمه داستان) کمک می کنند تا به سوی شکل گیری وحدتی حرکت کنند که همان معنی و مفهوم داستان است که صرف نظر از نوع نگاه به مولفِ متن و معنی، در داستان ...

«حیاط خلوت» نوشتۀ فرهاد حسن زاده، یکی از رمان­های برگزیدۀ جشنوارۀ ادب پایداری است. این رمان از جمله آثار متفاوت در حوزۀ ادبیّات پایداری به شمار می رود. نگرش انتقادی به تبعات جنگ و حذف ارزش های برآمده از این واقعه سیاسی، اجتماعی، رمان مذکور را به اثری قابل تأمّل از منظر حوزۀ انسان­شناسی و جامعه شناسی ادبیّات بدل می­کند. از سوی دیگر، تجربۀ مبتنی بر زیست جهان نویسنده در زبان و اجتماع پس از جنگ، موجب ...