وضعیتِ آشفته و بحرانیِ ایرانِ پس از مشروطه، که از جنگ و بی‌ثباتیِ سیاسی ناشی می‌شد، موجب گردید تا ایدۀ «دولتِ مقتدر» پررنگ شود. بسیاری از نخبگانِ سیاسی و فکریِ آن زمان با درکِ شرایطِ بحرانی این ایده را دنبال کردند و با ایدۀ «دیکتاتوریِ منوّر» راه را برایِ حکومتِ رضاخان باز نمودند. ملک‌الشعرا بهار از کسانی بود که نخستین‌بار این موضوع را مطرح کرد. این مقاله، با بهره‌گیری از روش هرمنوتیکِ قصدگرایِ اسکینر، به این...

هدف پژوهش حاضر تعیین اثرسنخ شناسی فرزندپروری خانواده (ترکیب سبک فرزندپروری پدر و مادر) بر سبک های یادگیری فرزندان می باشد. بدین منظور نمونه یی 400 نفری از دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 89-88 به روش خوشه یی چند مرحله یی انتخاب و با آزمون های سبک های یادگیری کلب و سبک های فرزندپروری اصلاح شده ی شفر مورد آزمون قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانسی استفاده گردید. تحل...

  هدف پژوهش حاضر تعیین اثرسنخ شناسی فرزندپروری خانواده (ترکیب سبک فرزندپروری پدر و مادر) بر سبک‌های یادگیری فرزندان می‌باشد. بدین منظور نمونه‌یی 400 نفری از دانش‌آموزان مقطع راهنمایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 89-88 به روش خوشه‌یی چند مرحله‌یی انتخاب و با آزمون‌های سبک‌های یادگیری کلب و سبک‌های فرزندپروری اصلاح شده‌ی شفر مورد آزمون قرار گرفتند. جهت تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانسی استفاده گردید. ...

این مقاله به بررسی موضوع  ناامنی در عصر مشروطه می‌پردازد. پرسش اساسی این است که نسبت بین  ناامنی و دموکراسی‌خواهی را در دوران  مشروطه، چگونه می‌توان تبیین کرد؟ فرضیة اصلی این است که گسترش ناامنی و دغدغة مشروطه‌خواهان برای تأمین امنیت موجب به حاشیه رفتن دموکراسی و اولویت یافتن برقراری امنیت از طریق یک دولت مقتدر شد. اساساً ناامنی در عصر مشروطه نه‌تنها دموکراسی‌خواهی را در اولویت درجة دو قرار ...

هدف این پژوهش بررسی رابطه ادراک از سبکهای فرزندپروری و تأثیر مؤلفه های آن بر احساس تنهایی نوجوانان دختر است. فرض اساسی این پژوهش آن است که ادراک فرزندان از سبکهای فرزندپروری والدین شان می تواند احساس تنهایی آنان را تعدیل کند یا تغییر دهد. نمونه پژوهش 387 دانش آموز بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین دختران دبیرستانی مشهد و منطقه تبادکان انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها ع...

خاموشی زبان و ضمیر در سلوک عرفانی جایگاهی بنیادی دارد و سرّ تأکید فراوان عارفان بر لب فرو بستن و نفی خواطر، در تأثیر عمیق این دو در پیمودن موفقیت‌آمیز مسیر سلوک عرفانی نهفته است. در این نوشتار، کوشش ما معطوف به یافتن پاسخی برای این پرسش بنیادی است که «چرا عارفان به‌رغم تأکید بر ضرورت خاموشی، غالباً پرسخن بوده‌اند؟» البته ناگفته پیداست که همه عارفان مشمول چنین حکمی نیستند اما چهره‌های شاخص عرفان ...