سیاب از جمله شاعران معاصری است که به­منظور رهایی ساختار شعر از بند کهنه­گرایی و جمود، از نمادهای شخصی در آثار شعری خود استفاده می­کند. البته در ادبیات  کهن عربی، نمادهایی مانند ماه، شمشیر، هلال، صلیب و غیره به کار می­رفته است؛ اما سیّاب با توجه به نیازهای شاعرانه­اش در روزگار معاصر، نمادهایی شخصی همچون مرگ و رستاخیز، جیکور، بُوَیب و باران و وفیقه را آفریده است. نقاب نیز سازکار رمزگرایانه­ی دیگری ا...

لدی السیاب رموزٌ شخصیة متفردة خلقها لیلقیها علی أذهننا ولنتفاعل معه من خلالها و نتأثر بها. فله  المقدرة الکافیة لکی یجعل من هذه الرموز الشخصیة، رموزاً مشترکة ذات وقعٍ و تأثیرٍ فی أعماق المتلقّی. فمن بین هذه الرموز الشخصیة التی انفرد بها السیاب ذکرنا رمز الموت و البعث الذی تردد فی دیوانه کثیراً. و جیکور (مسقط رأس الشاعر) و بُوَیْب (النهر الذی ذکره السیاب کثیراً فی دیوانه و هو یجری قرب منازل أهله و ذَوِیه) و...

سیاب از جمله شاعران معاصری است که به­منظور رهایی ساختار شعر از بند کهنه­گرایی و جمود، از نمادهای شخصی در آثار شعری خود استفاده می­کند. البته در ادبیات  کهن عربی، نمادهایی مانند ماه، شمشیر، هلال، صلیب و غیره به کار می­رفته است؛ اما سیّاب با توجه به نیازهای شاعرانه­اش در روزگار معاصر، نمادهایی شخصی همچون مرگ و رستاخیز، جیکور، بُوَیب و باران و وفیقه را آفریده است. <stro...