Polskie ale pojawia się w dwóch różnych typach kontekstów z dwoma różnymi funkcjami: 1. jako predykat argumentami, +/- odpowiednik angielskiego but oraz 2. jednym argumentem, wtrącenia ‘what a ...!’. Fakt, że mutatis mutandis te same dwie funkcje pełni macedońskie ама, wskazuje na to, mamy tu do czynienia rozwojem właściwym dla języków słowiańskich.