چکیده دغدغه اصلی هرمنوتیک روش شناختی که همانند هرمنوتیک روشی معتقد به معناداری متن و تعین قطعی آن صرف نظر از خواننده است و از زمان شلایرماخر به بعد و توسط او این روی‎کرد را پیدا کرده و بر خلاف هرمنوتیک روشی که تنها هویتی فنی داشت، دارای هویت دانشی نیز است، یافتن نظام قواعد استنباط معناست. گرانیگاه اصلی این نظام، تلقی آن از چیستی معناست که این تلقی نیز تا حد بسیاری منبعث از مبانی زیبایی شناختی و...

داستان پادشاه و کنیزک آیینهٔ تمام‌نمای روایت‌های داستانی مثنوی است، روایتی که محل تجلی خاطرهٔ نژادی انسان (کهن‌الگوها) از نماد عشق در ناخودآگاه جمعی مولانا است. نماد عشق در داستان پادشاه و کنیزک، نیرویی است که معنای خودآگاهی، یعنی ادراک و صور مواد اولیه را فراهم می‌‌آورد تا پادشاه جان مولانا به یاری این نماد به فرایند فردیت برسد. در این جستار سعی بر آن است تا با بررسی عناصر روان‌شناسی تحلیلی یونگ...

زیارت ازآدابی است که درکشورهای مسلمان از جمله ایران به شدت قابل توجه می باشد. مخصوصاً درکشور ما ایران که درآن مسئله زیارت به دلیل وجود مذهب شیعه به شکل پررنگ جایگاهی ویژه دارد. از این رو فضای زیارتی می تواند مسئله ای با درجه اهمیت زیاد و بسیار قابل توجه باشد. فضای شهری،که البته فضای زیارتی از زیر شاخه های آن می باشد، در برخورد با فضای زیارتی دچار چالش شده است، چراکه در تلاقی این دو مفهوم با هم ع...

. زاوبه ی دید و نقدی که انتخاب کرده بودیم تحلیل روانشناسی بر اساس آرای کارل گوستاو یونگ روانشناس سوئیسی و پایه گذار مکتب روانشناسی تحلیلی یونگ بود. ما به هیچ عنوان قصد نداشتیم از کلِ مفاهیم یونگی و تمام جنبه های فکری او برای نقد این آثار کمک بگیریم. تنها مفهومی که ما از روانشناسی تحلیلی او انتخاب کردیم مفهوم " فردیت " بود. سعی ما بر این بود،با تعریفی که یونگ از این مفهوم ارئه کرده است به آثار مه...

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

از منظر نقد کهن الگویی، حکایت شیخ صنعان، داستان برخورد خودآگاه پیری زاهد و عناصر فراموش شده ای از ضمیر ناخودآگاه اوست، که با نمادهایی از تابوشکنی آشکار می شود. چالش پیش آمده، با ایجاد دگرگونی در نگرش و زندگی پیر صنعان، سبب می شود که او به بازشناسی و پذیرش این جنبه های واپس زده بپردازد. جلوة کهن الگوهای آنیما، پیر دانا، قهرمان، و نیز مفاهیم مرتبط با آن همچون سایه، سفر و ولادت مجدد، حکایت شیخ صنع...

عین القضات همدانی مهّم ترین شخصیت معناگرای سدۀ ششم است که سبکی خاص و تازه در ادبیات عرفانی ارائه داده است. او در زمینه ی موضوع لفظ و معنا و تفاوت های بنیادین آن دو به شیوه ی عملی و با به دست دادن نمونه های تأویلی کوشیده است که نشان دهد چرا سبک زبانی او در ادبیات صوفیانه متفاوت است. او در عین این که هیچ گاه شطح پردازی را فراموش نمی کند، ترکیبی از نثر و شعر ارائه می دهد که انسجام و نظم صفت اصلی آن...

چکیده ندارد.