کتاب حاضر مجموعه مقالاتی است که دکتر بکار درباره ی نقد شعر به آن پرداخته است. چرا که نقد شعر قدیم و جدید عربی از جمله دغدغه های ذهنی نویسنده بوده است و سعی نموده تا مسائلی را که از دید اکثریت پژوهشگران و محققان معاصر پوشیده مانده، مورد مطالعه قرار دهد. نویسنده در فصل اول کتاب به قضایای نقد عام و مسائلی از دیدگاه ناقدانی برجسته پرداخته است و در فصل دوم و سوم بعضی مسائل و ویژگی های هنری را نزد بر...

مما لا شک فیه ان للادباء مکانه مرموقه عند الجماهیر و النقاد. علی اثرها یرتقی بعضهم الی نجوم السماء فتبدر من الاخرین و لاسیما اصحاب النقد امارات الحسد فیعظمون الادبا تاره و یحقرونهم اخری و ذلک طبقا لهواهم فتذهب القیم العلمیه و المعاییر الاخلاقیه سدی. علما بان ما توصل الیه شاغر نا فی الادب و حاز علی رتبه متنبی الغرب فی الشعر کثر حساده و زادت نار الغضب لدی اعدائه فاعترض الادیب للتهم و اصیب بالفتن...

"مبانی" به معنای اصول و اساس هر چیزی است. در علوم نیز به اصول، بنیان‌ها و اجزای اصلی تشکیل‌دهنده هر علم گویند، که آن علم بدون آن ناقص خواهد بود. این مبانی از آن جهت که در هر علم متعددند، عموماً درباره علوم به صورت جمع آن کاربرد دارد، مثل "مبانی تفسیر" یا "مبانی علم الحدیث" و ...؛ "فقه الحدیث" نیز دارای اصول و مبانی متعددی است که "فهم حدیث" بدون آن شکل نمی‌گیرد. این مبانی، همان "پیش دانسته‌ه...

میراث حدیثی شیعه مشتمل بر یک سلسله اخباری است که بر دوگانگی آدمیان در آفرینش دلالت دارند و از پیوند ایمان و کفر با طینت انسان سخن می گویند. این اخبار در جوامع روایی شیعه بابی را به خود اختصاص داده اند. قدمت و سابقه بحث پیرامون طینت به زمان تالیف جوامع روایی شیعه باز می گردد. محدثینی همچون مرحوم برقی(م247ق)، صفار(م290ق)، کلینی(م329ق) و مفسرینی همچون فرات کوفی(م307ق) و عیاشی (م320ق) اخبار این باب...

هدف هذه الدرسه الی تعزیز فکره الترابط بین التجربه الشعریه و الابداع الفنی التی تدعی ان الشکل الفنی و الاسلوب الابداعی لیسا الاتمظهرات لخفایسا المبسدع و انعکاسات لتغبذبات روحه و یاتی ذلک من خلال دراسه قضیه الاغتراب التی تحکم الفکر المعاصر و الوسط الفنی الحدیث و قد التخذت لتناول هده القضیه شاعرین من الادبین العربی و الفارسی هما صلاح عبدالصبور و منوتشهر آتشی بوصفهما حقیقه فی الخطاب الشعری الحدیث ا...

ترجمه کتاب « تاریخ النقد الأدبی عند العرب من العصر الجاهلی إلی القرن الرابع الهجری »