تذکره الاولیا کتابی است به نثر، نوشته شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (540-618 ق)، در شرح احوال و بیان اقوال تعدادی از عرفا، که از آن می توان اطلاعاتی گسترده درباره ابعاد مختلف شخصیت عرفا به دست آورد. در خلال سرگذشت عرفا، نقش و تاثیر زنان نیز مشهود است و با بررسی دقیق تذکره الاولیا، می توان سیمای زنان را در قالب مادر، همسر، معشوق، عارف، و نیز خواهران و دختران عرفا، پیرزنان، و کنیزکان مشاهده کر...

تبیین هستی شناسانه مرتبه حق از مسائل بنیادین مکاتب فکری دینی ازجمله عرفا و فلاسفه است. با پیدایش عرفان نظری عرفا در مقام تحویل شهود به معرفت حصولی برآمده و با پذیرش و تبیین اعتبارات وجود، ذات حق را، مرتبه لابشرط مقسمی معرفی کرده‌اند. حکما حق‌تعالی را وجود بشرط لا می‌دانند، و این مسئله از نقاط مورد اختلاف حکما و عرفا به شمار می‌آید. در این میان ملاصدرا و عده‌ای به‌تبع او سعی کرده‌اند با تفسیر وج...

کرامات همچون نقطه مرکزی تمامی روایت های منقبتی، بسامد و حضوری چشمگیر و نمایان در تذکره ها و مناقب نامه های مشایخ تصوّف دارد. این عنصر اساسی در گذر زمان، کمّا و کیفاً دچار تحوّل و دگرگونی شده است. در این مقاله می کوشیم نشان دهیم که توسعه و تحول تدریجی و تاریخی، حضور داستان های کرامت در طول حیات مشایخ، از پیش از تولّد تا پس از وفات آنها، شاخصه ای نوع نما و ژانریک در جریان تحوّل ژانر مناقب نامه است؛ به ...

از آنجا که عرفا و متصوفان از طرق مختلف با خداوند ارتباط برقرار می‌کنند و در ارتباط با حق جنبه‌های گوناگون صفات او را مورد توجه قرار می‌دهند در این تحقیق سعی شده است به بررسی اشکال مختلف ارتباط عرفا  با خداوند با توجه به دریافت باطنی آن‌ها از صفات حق تعالی پرداخته شود. آنچه هدف اصلی ما در این مقاله است بررسی رابطه عرفا و تلقی آن‌ها از خداوند با استفاده از قرآن کریم و کتب عرفانی از جمله تذکره الا...

مرگ در نگاه عرفا به دو گونه کلی، یعنی مرگ اضطراری و مرگ ارادی تقسیم می­شود، برای رسیدن به مقام مرگ ارادی، نخست  باید مرگ را شناخت و برای شناخت مرگ باید فلسفه آفرینش درک شود، به همین دلیل نگاهِ درست به زندگی، به دنبال زندگیِ درست به دست می آید، و در نتیجه مرگ زیبا و درست را نیز در پی خواهد داشت، بر همین مبنا، همانگونه که زندگی زیباست، مرگ نیز زیباست چرا که دروازه آن جهانی است و آن جهان موعد دیدار ...

حسن بن محبوب معروف به سراد یکی از اصحاب امام ابوالحسن الرضا (ع) بوده و از بزرگان رجال شیعه و راویان معروف است . او جزو اصحاب اجماع بوده و بزرگان علم رجال از او و فرزندانش به نیکی یاد نموده و آنان را ثقه و ممدوح می دانند. شیخ طوسی و سایر بزرگان ابن محبوب را جزو ارکان اربعه عصر خود دانسته اند. وی دارای تالیفات فراوانی است . از جمله : الحدود، الدیات ، الفرائض ، النکاح، الطلاق، نوادر و کتاب التفسیر...