اصول ثانویه رجالی، "خلاصه الاقوال" و "رجال ابن داود"، از اهمیت ویژه ای در میان کتب رجالی متأخر شیعیان برخوردار است. آشنایی با شیوه ی تألیف، معیارها، مبانی و اصطلاحات به کار رفته در اصول ثانویه ، بسیاری از شبهات به وجود آمده ی مرتبط با اضطراب نظرات، عدم دقت و یا بی اعتباری منقولات این کتب را پاسخگوست. وجود پاره ای از اشتباهات در اصول ثانویه از ارزش این کتب نمی کاهد. یکی از معیار های جرح و تعدیل ...

چکیده ندارد.

?. بررسی سیر تاریخ حدیث و شناخت محدّثان در دورههای مختلف، سبب آشنایی بیشتر مردم به حدیث شده و بررسی حدیث در منطقهای خاص توجه عموم را به حدیث و گذشت? مذهبی فرهنگی خود دو چندان کرده و سبب شده تا مردم با رغبتی افزونتر به حدیث روی آورند. شناخت و وضعیت حدیث و محدّثان خوزستان از جمل? این فعالیتها است. ?. سرزمین خوزستان اولین نقطه از ایران است که اسلام به آن وارد شده (سال ?? قمری) و حدیث در آن گسترش یا...

محمد بن بحر الرهنی الشیبانی یکی از راویان صاحب تألیف است. روایات او در آثار و کتب شیخ صدوق‡ انعکاس یافته است. احادیث رهنی در سه کتاب علل الشرایع، من لا یحضره الفقیه و کمال الدین و تمام النعمه یافت می شود که در چند روایت، شیخ صدوق بدون واسطه از محمد بن بحر نقل می کند، اما این راوی از سوی برخی رجالیان شیعه متهم به غلو شده، درحالی که این اتهام توسط برخی دیگر همچون نجاشی، از او رفع گردیده است. با ت...

در دو حوزه می توان به نقد حدیث پرداخت؛ حوزه متن و سند. در خصوص نقد سندی حدیث تلاش های متعددی در طول قرون متمادی صورت گرفته و از آنجا که این روش از جمله روش های سنّتی نقد حدیث است، در حدیث پژوهی سابقه ای دیرینه دارد. اما در خصوص نقد متنی حدیث تلاش های اندکی صورت گرفته و همچنان ملاک ها و معیارهای این نوع نقد مشخص و متمایز نشده است. در این مقاله به دنبال آن هستیم تا با مراجعه به برخی از اصول و مبان...

در تألیفات شیخ صدوق (م381 ق) به ویژه من لایحضره الفقیه، علل الشرایع و عیون اخبار الرضا (ع) به نقل های متعدد " فضل بن شاذان نیشابوری" (م260ق) از امام رضا (ع) بر میخوریم. در سده های گذشته، همه پژوهش گران علوم اسلامی به ویژه فقیهان، با اقبال گسترده و دل مشغولی وافر، به آن اخبار استدلال و در بسیاری مسائل فقهی دستمایه  خویش قرار داده اند . حدود 350 موضع از موسوعه وسائل الشیعه که از منابع پایه ای است...

 بر خلاف آنچه که برخى گمان برده‏اند، اصولى بودن و نفى اخبارى‏گرى به معناى رد اعتبار عمومى روایات شیعه نبوده است. برخى از ایشان، گرچه قطعیت روایات را نپذیرفته‏اند، اما ادله اخبارى‏ها را در قطعیت اعتبار پذیرفته‏اند. به همین دلیل نیز خود را از بررسى‏هاى رجالى جز در موارد تعارض و موارد مشابه، بى‏نیاز دانسته‏اند. در میان فقهاى سده اخیر شاید هیچ فقیهى به اندازه سید کاظم یزدى(ره)، به صراحت در این باره...